Теңізші мен теңіз

Толқынменен құм жағаға шығып қап,
Қалжыраған Теңізші кетті ұзақ ұйқыға.
Ояна сап, Теңізге тиісті ол құйтыға:
«Сенсің, – деді, – бүлік нақ!
Жатқандай боп тыныстап,
Бізді өзіңе шақырасың, арбайсың,
Сөйтесің де, түгел жұтып жалмайсың».
Сонда Теңіз толқынымен ырғақты
Теңізшіге тіл қатты:
«Мені айыптап, текке кінә тағасың,
Менде жүзу қауіпті емес, қарашы.
Туласа егер тұнық теңіз тұлданып,
Онда оған айыпты сол ұлдары:
Солар мені мазалайтын азынап,
Егер маған сенбесең,
Байқап көрші өзің-ақ.
Жолға шыққын кемемен желдің үні сөнгенде,
Салмақтырақ болам сонда жерден де».
Тура айтамын – дұрыс ақыл, шындық сол,
Бірақ, желсіз желкенмен орныңнан тек жылжып көр.

---