Өлең, жыр, ақындар

Қолғап

  • 25.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1402
Көктем шыға бір бала
Атып ұрды ұрнаға
Киіп жүрген қолғабын.
«Енді суық болмайды,
Енді қолым тоңбайды,
Гүл жапты қыр жондарын».
Қолғап сонда балаға
Жалынышпен қадала,
Деді: «Ақымақ болмағын.
Көктем мен жаз, күз де өтер,
Қайта оралып қыс жетер,
Суытпай ма сонда күн?»
Бала ақылғы көнген бе?
Тағы да қыс келгенде,
Таппады іздеп қолғабын.
Соғып қардан аққала,
Жүргенде ойнап шаттана,
Алды үсіріп қолдарын.
* * *
Ей, балақай, көктемде
Қолғабыңды тығып қой.
Қайта қақап өктемдеп,
Қыс келерін біліп қой.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шабан мен жолаушылар

  • 0
  • 0

Күн төбеде зілдене,
Жүк артып бай үйіменен,
Төрт ат жеккен күймемен
Тырбанды.

Толық

Қайтала

  • 0
  • 0

Мен өзіңе асығып келемін,
Ойда өрнек өлеңім,
Келбетіңе бас ұрып келемін.
Көңіл зулап,

Толық

Дәніккен Данай

  • 0
  • 0

Данай шикізат дайындайтын,
Еш нәрседен де тайынбайтын.
Түйені түгімен,
Биені бүгімен

Толық

Қарап көріңіз