Сен ауырды дегенде...

Ауырма, беу бейкүнə құсым менің,
Беймезгіл бозармасын түсің де өңің.
Далада көктем, жаз тұр сені күтіп,
Пердесін терезеңнің түсірмегін.
Түсірме кірпігіңді төмен, жаным,
Еңсеңді төмен салсаң, не болғаның?
Жарығын бұл жалғанның бұлт шалмасын,
Дəрінің дарытпасын денең дағын.
Асқынса сендегі ауру, мендегі дерт,
Арзуын кімге айтады пенде-жүрек?
Жаутаңдап,
жаның жүдеп жатырмысың,
есіктен ең жақыным енбеді деп?..
Айтылмай алма бақта абат əнің,
Аландап,
аңсадың ба дала таңын,
Аядай аумағына палатаның
аңдаусыз түсіп қалған балапаным?
Ауырма,
ақ жүзіңнен əр қашпасын,
Жағаңа жалмауыз қол жармаспасын.
Тағдырың сынға түсер, таң менен түн
ала алмай бірін-бірі арбасқасын.
Ауырма,
дегбір тапсын денең, бойың,
Қайыспа,
қасарып бақ емендейін!
Дəрі мен дəрігерден дəрмен кетсе,
Əніммен, өлеңіммен мен емдейін!

---