Өлең, жыр, ақындар

Маскүнемнің монологы

  • 28.08.2019
  • 0
  • 0
  • 7270
Бұл өмірдің тылсым күші – ішімдік,
Біздер оны өзімізше түсіндік.
Бір қуаныш бола қалса, той жасап,
Дос-жаранға ішімдікті ұсындық.
Ішімдікпен көңілдерді көтердік,
Көтердік те, тұла бойға от өрдік.
Арты оның есерлікке айналды,
Істер жасап хайуаннан да бетерлік.
Есімізді келер күні жинадық,
Жинағанмен, басты шағып қинадық.
Жүз граммен шақша басты жазғанша,
Аласұрып, қара жерге симадық.
Қол дірілдеп, қалт-құлт етіп, қашты өң,
Күнде солай жүрсем-дағы аш кілең,
Ертеменен жазамын деп басты өң,
Ақырында болып кеттім маскүнем.
Ең алдымен айырылдым санадан,
Содан кейін қатын менен баладан.
Сырт айналды туыстар да, достар да,
Мені бір кез жақыным деп санаған.
Міне, менің мүсәпір боп жүрісім,
Күннен-күнге тарылуда тынысым.
Жеркенішті ит тіршілік құрысын,
Өмір сүрем, өмір сүрем кім үшін?
Іштім бірде шақырам деп шабытты,
Табанасты боламын деп бақытты.
Ақырында тұманданып көздерім,
Құшақтадым қара жер мен табытты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Неге?

  • 0
  • 0

Неге, неге, неге?
Жаймашуақ жайдақпыз?
Жалтыр мұздай тайғақпыз?
Турасына келе,

Толық

Ораз бен қораз

  • 0
  • 0

Баршагүлдің байы – Оразы болды,
Қорасында Қоразы болды.
Оразының көңілі кең еді,
Жұмысына барады, келеді.

Толық

Қаншама жылдар өтсе де

  • 0
  • 0

Аялап сені келемін мен,
Жүзіңнен шуақ көремін мен.
Аялап мені сен де, жаным,
Күнімсің жарық бере білген.

Толық

Қарап көріңіз