Өлең, жыр, ақындар

Маскүнемнің монологы

  • 28.08.2019
  • 0
  • 0
  • 6637
Бұл өмірдің тылсым күші – ішімдік,
Біздер оны өзімізше түсіндік.
Бір қуаныш бола қалса, той жасап,
Дос-жаранға ішімдікті ұсындық.
Ішімдікпен көңілдерді көтердік,
Көтердік те, тұла бойға от өрдік.
Арты оның есерлікке айналды,
Істер жасап хайуаннан да бетерлік.
Есімізді келер күні жинадық,
Жинағанмен, басты шағып қинадық.
Жүз граммен шақша басты жазғанша,
Аласұрып, қара жерге симадық.
Қол дірілдеп, қалт-құлт етіп, қашты өң,
Күнде солай жүрсем-дағы аш кілең,
Ертеменен жазамын деп басты өң,
Ақырында болып кеттім маскүнем.
Ең алдымен айырылдым санадан,
Содан кейін қатын менен баладан.
Сырт айналды туыстар да, достар да,
Мені бір кез жақыным деп санаған.
Міне, менің мүсәпір боп жүрісім,
Күннен-күнге тарылуда тынысым.
Жеркенішті ит тіршілік құрысын,
Өмір сүрем, өмір сүрем кім үшін?
Іштім бірде шақырам деп шабытты,
Табанасты боламын деп бақытты.
Ақырында тұманданып көздерім,
Құшақтадым қара жер мен табытты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шаруа мен ажал

  • 0
  • 0

Қыстың күні шөп арқалап иіле,
Шаршаған шал мұқтаждықтан, еңбектен,
Әрең жүріп келе жатты үйіне,
Аһ-уһлеп тұла бойдан тер кеткен.

Толық

Көрінгенмен кезінде ұсталығым

  • 0
  • 0

Көрінгенмен кезінде ұсталығым,
Бола аламын кідерге нұсқа бүгін?
Азды күнгі қызыққа алданумен,
Аңдамаппын өмірдің қысқалығын.

Толық

Қоянбек

  • 0
  • 0

Баяғыда, баяғы,
Кемпір мен шал болыпты.
Саудырап қол-аяғы,
Тоқсан жасқа толыпты.

Толық

Қарап көріңіз