Өлең, жыр, ақындар

Ана мен әке

Ана мен әке

Ешкімді биік қоймаған,
Өмір бізге сыйлаған,
Бар жақсыны жинаған,
Өзін туған анадан.
Яссауи ата демекші,
Олда биздей туылган,
Алтын құрсақ анадан.
Батыр да туған анадан,
Ақын да туған анадан.
Айтыңдаршы қанекей,
Анадан асқан жан бар ма,
Түн ұйқысын төрт бөліп,
Түнде бесік таянған,
Ана деген сөзіміз,
Болғанымен үш әріп,
Тар құрсағын үлкейтіп,
Құшағына ананың,
Сыйып кетер бар ғалам.
Орны бөлек әрқашан,
Ана – нағыз дара жан!
Әке деген аспанда,
Асқар шыңға тенеген.
Бала үшін жалғанда,
Әке сөзі оқ екен,
Одан асқан жоқ екен.
Жүз мектеп те бере алмас,
Артық тәрбие балаға,
Мәпелеген әкеден!
Дүниеде артық жан барма,
Өзіңді туған анадан!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз