Өлең, жыр, ақындар

Тіл

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 437
Үзілген соң мәңгі жыр,
Төмен түсті бақ елі.
Тіл алмайды жалғыз ұл,
Жер қылады әкені.

Қайтеді оның батасын,
Қаймықтырмас ер үні.
Тілдеп алды атасын,
Кесапаттау келіні.

Өрлікті өмір сойыпты,
Көгере ме енді оңып?
Тілін жұтып қойыпты,
Қайын ене... жер болып.

Балаушы едім шыңды арға,
Көп арманға кенеле.
Айтқаныңды тыңдар ма,
Тілазарлау немере?

Ұлағатты ұғар кім?
Денем кетті түршігіп.
Тілін тағы шығарды,
Тоңмойынды тіршілік.

Сен - өзіме тең құрбым,
Сенен келмес сыр бүккім.
Тілін таппай мен жүрмін,
Тоқсан толғау тірліктің...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кейде...

  • 0
  • 0

Кейде
Жанымды су мен отқа салатын,
Сүйгені бір сәт жоқ болса – налатын,
Бағынбай өзгенің айтқандарына,

Толық

Біз екеуміз

  • 0
  • 0

Мына-өмір күліп оған миықтан,
Қара түн кеп басты тағы иықтан.
Жігіт отыр, жанарынан жасы ағып,
Шыға алмады тағдыр салған тұйықтан.

Толық

Ұшақ аңдып, телмірдім аспан жаққа

  • 0
  • 0

Келем дедің.
Содан бастап сен жаққа елеңдедім.
Бақытты өмір тағы да басталмақ па,
Ұшақ аңдып, телмірдім аспан жаққа.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар