Өлең, жыр, ақындар

Жырла көктем, жырламас халің бар ма

  • 14.01.2022
  • 0
  • 0
  • 832
Жырла көктем, жырламас халің бар ма,
Сағынышын сабылтқан сағым барда.
Көрсем деумен үздігіп жүрген едім,
Дауыл соғып тұратын дабылдарда.
Дауыл кетті, қар көшті, боран өшті,
Сана бастап барады сара көшті.
Көшкен жұрттың орыны елеусіз қап,
Жазылмай тұр сыздаған жарам ескі.
Көкшіл сәуле құйылып тұнық түптен,
Тамылжыр деп құс әні, үміт күткем.
Қанат бітіп қалықтап бара жатыр
Жасыл ту боп шайқалып сырық біткен.
Көгілдір көк, жасыл жер, бояу қанық,
Жаңғырады, түлейді ояу қалып.
Өшпей қалған жүректе Отаным бар,
Ауыл оның есімі аяулы, анық.
Дала деген Отан бар жүрегімде,
Күн шағылып тұрады күрегінде.
Балалықтың елін бір көрсем деумен,
Жүремін де қоямын, жүремін де.
Жайна, көктем! Даламды еске салған,
Шырақ жанып тұрады өшпес алдан.
Желбірейсің жүректе орамал боп,
Маржан тізіп шетіне кесте салған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бұрқыраған күндердің бұршағында

  • 0
  • 0

Бұрқыраған күндердің бұршағында,
Берілуге болмайды мұнша мұңға.
Мен өзіңе тағы да күліп келем,
Ауруымнан айыққан бір шағымда.

Толық

Жайық жағасында

  • 0
  • 0

Қиын ғой өмір әманда,
Қойдым-ау мұңнан айықпай.
Отырмын келіп жағаңда
Иесіз қалған қайықтай.

Толық

Менің сорлы жүрегім мәңгі ғашық

  • 0
  • 0

Менің сорлы жүрегім мәңгі ғашық,
Күз боп шалқып, кетеді ол әнге ұласып.
Алма ағашы жұпарын бұрқыратып,
Аппақ гүлі төгіліп, талды басып.

Толық

Қарап көріңіз