Арман асқар асу бермес кейде тым

Арман асқар асу бермес кейде тым,
Арман жолы арылмаған бейнетім.
Атар таңға асығамын кеш түссе,
Онсыз сірә, сезім салқын, ой жетім.
Асығамын, арпалысып тірлікпен,
Атар таңға ақынынан жыр күткен.
Осынау шын өмірімде жоқ-ау, жоқ,
Арман соңын ала қояр бір нүктем.
Боран көңіл таппас жерден тұрағын,
Санаулы өмір құлап жатқан бір ағын.
Сол ағыннан «қайда арман?» деп сұрадым,
Жауап болмай егіліп көп жыладым.
Арман қайда, айта алмады тау маған,
Айта алмады бұлбұл әні сайраған.
Айта алмады құшағы да жігіттің,
Бар ерікті бір өзіне байлаған.
Арман деген құлағымда ғажап үн,
Сол үн болып құлашты еркін жазамын.
Арман болып арман жолдан өтсем-ау,
Жотама сап ұлы жолдың азабын...

---