Өлең, жыр, ақындар

Оқымаймын өлеңіңді дедің сен

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 551
Оқымаймын өлеңіңді дедің сен,
Көкірегімді қаптап кетті менің сең.
Алпыс екі тамырым да тоқтады,
Жарға құлап кетермін бе шегінсем.
Шеңгеліне түстім қайғы – түрменің,
Ия қалуды, ия кетуді білмедім.
Меңзең болдым, айырылдым есімнен –
Өтірік–ау, жерде тірі жүргенім.
Кеудемдегі соңғы торғай тұншықты,
Бар өмірім кесірленді, қырсықты.
Өлеңдерім өзім еді, күл болды,
Бұзып алдым дап-дала қып тұмсықты.
Таусылғаны осы ма өмір–білтенің,
Сөніп бара жатты көкте үркерім.
Шөгіп қалдым қан қақсатқан қайғыдан,
Ал сен болсаң, қолды бір–ақ сілтедің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өткен күн өтті

  • 0
  • 0

Өткен күн өтті,
Тозығы жеткен шапандай,
Атым да тіпті аталмай.
Іштегі дерттің құлы боп жүрген күндерде,

Толық

Бір күн келсе ұрыссыз құр кетпеді

  • 0
  • 0

Бір күн келсе ұрыссыз құр кетпеді,
Қарғысынан жүрегім дірдектеді.
Міндет етіп төбемді ояр ма екен,
Қорлығы асқан ененің міндеттері.

Толық

Білмеймін бұл өмірдің сұры қандай

  • 0
  • 0

Білмеймін бұл өмірдің сұры қандай,
Оншалық зауқым да жоқ құнығардай.
Адамдар бар пейлінен айырылған
Әкімдердің алдында жығылардай.

Толық

Қарап көріңіз