Өлең, жыр, ақындар

Оқымаймын өлеңіңді дедің сен

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 728
Оқымаймын өлеңіңді дедің сен,
Көкірегімді қаптап кетті менің сең.
Алпыс екі тамырым да тоқтады,
Жарға құлап кетермін бе шегінсем.
Шеңгеліне түстім қайғы – түрменің,
Ия қалуды, ия кетуді білмедім.
Меңзең болдым, айырылдым есімнен –
Өтірік–ау, жерде тірі жүргенім.
Кеудемдегі соңғы торғай тұншықты,
Бар өмірім кесірленді, қырсықты.
Өлеңдерім өзім еді, күл болды,
Бұзып алдым дап-дала қып тұмсықты.
Таусылғаны осы ма өмір–білтенің,
Сөніп бара жатты көкте үркерім.
Шөгіп қалдым қан қақсатқан қайғыдан,
Ал сен болсаң, қолды бір–ақ сілтедің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өткерсем де қаншама сұрапылды

  • 0
  • 0

Өткерсем де қаншама сұрапылды,
Ұмытпаспын сондағы, сірә, түнді.
Қылығыңмен, уыздай шырыныңмен,
Қайта әкелдің өмірге бір ақынды.

Толық

Тумын қаған

  • 0
  • 0

Басын қосқан Ғұндардың
Тумын деген ер еді,
Әлі күнге өшпеген
Ерлігі мен дерегі,

Толық

Суретке қарап...

  • 0
  • 0

Сен екеуің бақытты-ақ шығарсыңдар,
Көпшілікке көз құрт боп ұнарсыңдар.
Алтын сәуле аймалап жүздеріңді,
Махаббаттың мәнін де ұғарсыңдар.

Толық

Қарап көріңіз