Өлең, жыр, ақындар

Оқымаймын өлеңіңді дедің сен

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 792
Оқымаймын өлеңіңді дедің сен,
Көкірегімді қаптап кетті менің сең.
Алпыс екі тамырым да тоқтады,
Жарға құлап кетермін бе шегінсем.
Шеңгеліне түстім қайғы – түрменің,
Ия қалуды, ия кетуді білмедім.
Меңзең болдым, айырылдым есімнен –
Өтірік–ау, жерде тірі жүргенім.
Кеудемдегі соңғы торғай тұншықты,
Бар өмірім кесірленді, қырсықты.
Өлеңдерім өзім еді, күл болды,
Бұзып алдым дап-дала қып тұмсықты.
Таусылғаны осы ма өмір–білтенің,
Сөніп бара жатты көкте үркерім.
Шөгіп қалдым қан қақсатқан қайғыдан,
Ал сен болсаң, қолды бір–ақ сілтедің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлең маған ғашық-ау, мен өлеңге

  • 0
  • 0

Өлең маған ғашық-ау, мен өлеңге,
Ұқсаймыз ба Қыз Жібек–Төлегенге.
Айнымайтын
Отаным бала-шағам

Толық

Қабылдау бөлмесі

  • 0
  • 0

Телефонмен шақырдың келіңіз деп,
Өзіңізге дайын ғой төріміз деп.
Салып ұрып барайын бәрін тастап,
Адамзатқа жетпейтін көңіл іздеп.

Толық

Басыма менің сан күндер құрды өрмегін

  • 0
  • 0

Басыма менің сан күндер құрды өрмегін,
Таусылды білем серуен-сауық ермегім.
Екі көз төрт боп жолыңды күттім күн сайын,
Бермедің хабар, қиналған кезде келмедің.

Толық

Қарап көріңіз