Өлең, жыр, ақындар

Оқымаймын өлеңіңді дедің сен

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 779
Оқымаймын өлеңіңді дедің сен,
Көкірегімді қаптап кетті менің сең.
Алпыс екі тамырым да тоқтады,
Жарға құлап кетермін бе шегінсем.
Шеңгеліне түстім қайғы – түрменің,
Ия қалуды, ия кетуді білмедім.
Меңзең болдым, айырылдым есімнен –
Өтірік–ау, жерде тірі жүргенім.
Кеудемдегі соңғы торғай тұншықты,
Бар өмірім кесірленді, қырсықты.
Өлеңдерім өзім еді, күл болды,
Бұзып алдым дап-дала қып тұмсықты.
Таусылғаны осы ма өмір–білтенің,
Сөніп бара жатты көкте үркерім.
Шөгіп қалдым қан қақсатқан қайғыдан,
Ал сен болсаң, қолды бір–ақ сілтедің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен өлген соң өмірде не болады?

  • 0
  • 0

Мен өлген соң өмірде не болады?
Екінші өмір тіріліп, оңалады.
Ай астында күн бермей қойған еді
Зорлықшылдау тірліктің зобалаңы.

Толық

Тоғыз жұлдыз – тоғыз сөз

  • 0
  • 0

Көкірегімде қалған екен шер тұнып,
Болар ма екен ғасырлардың дерті ұмыт.
Өзгеше өлең жазайыншы мен бүгін,
Тәубасызды тобасына келтіріп.

Толық

Өзің болып тиемелдім

  • 0
  • 0

Өзің болып тиемелдім
Сүйе бердім, сүйе бердім.
Өмірімде алғаш рет
Бір бақытты иелендім.

Толық

Қарап көріңіз