Өлең, жыр, ақындар

Аңсағаным көп еді бұл өмірде

  • 13.04.2021
  • 0
  • 0
  • 549
Аңсағаным көп еді бұл өмірде,
Бас байлайтын жан емен тірі өлімге.
Қол жеткізбей барады арман шіркін,
Өлең, шарап отырмыз, міне, бірге.
Кесе толы шарапты алдыма алып,
Дүниеде мендей-ақ зарлық анық.
Көз жасымды қосамын шарабыма,
Жеткізбеді ұшпаққа тар күн анық.
Нем қалды деп, құдай-ау, енді менің,
Терезеден көшеге телміремін.
Бір жігіт пен көрші қыз сүйісіп тұр,
Қуырылып жүрегім өлді менің.
Көз алдымда қыпша бел – уың тұрды,
Бір ысытып, денемді суындырды.
Ағыл-тегіл жаңбырдай көктемдегі,
Сорлы шарап жанымды жуындырды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тұншығып ойға сенделемін де

  • 0
  • 0

Тұншығып ойға сенделемін де,
Жалықтық әбден мен де, өлеңім де.
Көктемнің нұры жауратты мені,
Апыр-ай, шыннан келмегенің бе?

Толық

Айналаға отыра қап өренім

  • 0
  • 0

«Айналаға отыра қап өренім,
Жыр оқыдық түніменен» деп едім.
Мырс етті де былай деді бір досым,
«Қараңғы үйде қалай болды өлеңің?»

Толық

Жауды жаңбыр терезені сабалап

  • 0
  • 0

Жауды жаңбыр терезені сабалап,
Сен отырдың мені даттап, табалап.
Қыстырылып шешең дағы қапталдан
Тырналайды жүрегімді жаралап.

Толық

Қарап көріңіз