Ауылды Аңсау

Бесігім еді ауылым,
Әлдилеп мені тербеткен.
Бар ойын, күлкі, сауығым,
Бал кезім,нәрім сонда өткен.

Есімде әлі кетпестей,
Көзімді жұмсам түс көрем.
Түсімде жаным ауылым,
Тау-өзен тұр ғой, бөгетпен.

Жайқалған егіс даласы,
Көкөніс түрлі жеміспен.
Сиыр,жылқы кеш таман,
Келуші еді өрістен.

Сүтін сауып мал-жанның,
Жүретін еді анашым.
Қаймақ,айран,құрттарды,
Өндіруші еді жәннәтім.

Бабын тауып түліктің,
Жем беруші еді әкешім.
Әкеме қарап тамсана,
Талай-талай жүргенім.

Еңбекке солай баулыған,
Балаларын ата-анам.
Өмір бойы солармен,
Шат табам әрі мақтанам.

Уақыт бәрін өзгертіп,
Шет ауып кеттім қалаға.
Биікке құс ұшсада,
Табар ырзығы далада.

Мына үлкен қалада,
Жанталаспен арпалыс.
Күйбең тірлік шаршатқан,
Бітпес шексіз қозғалыс.

Шаршағанда қаладан,
Хабар келер ауылдан.
Кел деп жайып құшағын,
Туған жерім сағынған.

Ауыл ана шынымен,
Мейірімді, қайрымды.
Самал желі салқынмен,
Етер мені байсалды.

Ұйқыға кеште батқанда,
Көргім келеді ауылды.
Шіркін күнде жол тарта,
Бұйырса екен баруды.
(С) Еркебұлан Серімханұлы

---