Өлең, жыр, ақындар

Күз

  • 19.03.2020
  • 0
  • 0
  • 1447
Жабағы бұлт көк төсін жабады кеп,
Күздің сыйлар сыйы да, азабы көп.
Тұманды күн аңғартпас жан-жағыңды,
Ойлау қиын біреу жөн табады деп.
Шопан жүрер бір жауып басылса деп,
Сосын дейді, жарқырап ашылса көк.
Күз көгіне тойынған тоқтышақтың
Салмағына салмағы қосылса деп.
Дихан жүрер жауса екен дұрыстап бір,
Ылғал деген халыққа ырыс деп, бір.
Оның ойы басқадан бөлегірек,
Ән мен би де, бидай мен күріш деп тұр.
Табиғаттың қақ жарып шаранасын,
Баз біреулер қамдайды қара басын.
Күтіп жатыр, жарады тағы, тағы,
Күн көзінен мына бұлт тарағасын.
Дейді ақсақал, әр күннен күтерім көп,
Бар ғұмырды әр күнің бітеді жеп.
Күн жаманы кетер-ау, ал өмірің
Көбі жаман адаммен өтеді тек.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сексен дүре

  • 0
  • 0

Елге, не ер — қажет пе жауыр төзім?
Сыйлай ма ол кісіге тәуір сезім.
Жауы түгіл шешендер бауырының
Көтермейді бір ауыз ауыр сөзін.

Толық

Адам мен адам

  • 0
  • 0

Адамды адам өсірді, көкке самғатты,
Адамды адам жар етті, сүйіп таңдапты.
Оқ атса бірі оңдырмай жара түсіріп,
Жарасын таңып, біреуі сосын қамдапты.

Толық

Сыр ашу

  • 0
  • 0

Сыр ашсам ба, жарылып ағымнан мен…
Күйіп-жанбан үзіліп сағынғанмен.
Табиғатым жаратқан тұйықтау ғып,
Ешкім айтпас "туғаннан қағынған ең".

Толық

Қарап көріңіз