Өлең, жыр, ақындар

Кім кінәлі

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 858
Талақ қылдым, несiне жасырайын,
Боқтап берген құрысын насыбайың.
Кiсiлiктiң жағдайын ойлағанда
Қалай ғана желкенi қасымайын?!
Көрдiк талай сараңды, сұңғыланы,
Шаттығыңды iштарлар мұң қылады…
Менiң кiнәм – жоқшылық, сұрағаным,
Ренжiп жүр сол үшiн құрбым әлi.
Өремдi сол кедейлiк өлшетпедi,
Қуанышы ем барымды бөлсек, тегi.
Көрсетпесе қызартып – сұрамас ем,
Кiнәсiнiң үлкенi – көрсеткенi.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Табиғат – Адам

  • 0
  • 0

Табиғаттың өзі барлық заманда
Ұқсайды да тұрады ылғи адамға.
Түрі-түсі, мінез-құлқы аумайды,
Қысың – ашу, жазың – күлкі содан ба?

Толық

Бар сырым

  • 0
  • 0

Ұлғайып жасым ұстаған едім қаламды,
Бір жырлап берсем, дедім бе, маңғаз, даламды?
...Сорлаған халық демеші, шырақ, тегіңді,
Тексіздік, сірә, жамандықтан да жаманды...

Толық

Ау, халайық!

  • 0
  • 0

Мендей ұлды қалайша елемедің?
Дұрыс еді дер кезде демегенің.
Өзің үшін тер төккен бір баланың,
Біліп жүрші арам ас жемегенін.

Толық

Қарап көріңіз