Өлең, жыр, ақындар

Заман-ай (1 нұсқа)

  • 04.04.2020
  • 0
  • 0
  • 2173
Еріккенде шығам деп тау басына,
Салып алдым сақина сау басыма, заман, ай.
Сені қиып кете алмай, қарағым-ай,
Көпшіліктің қалдым ғой табасына, заман, ай.

Тауға біткен мен бір түп шынар едім,
Өнеріммен еліме ұнап едім.
Бүгін, міне, дәм айдап кезің келді,
Сырласуға өзіңмен құмар едім.

Астымдағы мінгенім күрең дөнен,
Таудан түлкі қашады сүмеңдеген.
Үш ұйықтасам ойымда бар ма менің,
Қалқам, сенен айрылып жүрем деген



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сағыныш екен бала кез

  • 0
  • 0

Армандай асыл ақ дәурен,
Алыстап қалды-ау қара көз.
Алаулай атқан таңдармен
Келмейді-ау сол бір бала кез.

Толық

Бұрылтай

  • 0
  • 0

Таңбасы жоқ, ені жоқ бұрылтайдың,
Сағасы өткел бермейді терең сайдың.
Құба жонға шоқытып шыға келсем,
Жұрты жатыр, өзі жоқ қалқатайдың.

Толық

Пәни жалған (1 нұсқа)

  • 0
  • 0

Қарағым, айналайын, алтыным-ай,
Көргенде ақ дидарың балқыдым-ай.
Көп айдың көрмегелі жүзі болды,
Жүрмісің есен-аман, жарқыным-ай.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар