Өлең, жыр, ақындар

Заман-ай (1 нұсқа)

  • 04.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1976
Еріккенде шығам деп тау басына,
Салып алдым сақина сау басыма, заман, ай.
Сені қиып кете алмай, қарағым-ай,
Көпшіліктің қалдым ғой табасына, заман, ай.

Тауға біткен мен бір түп шынар едім,
Өнеріммен еліме ұнап едім.
Бүгін, міне, дәм айдап кезің келді,
Сырласуға өзіңмен құмар едім.

Астымдағы мінгенім күрең дөнен,
Таудан түлкі қашады сүмеңдеген.
Үш ұйықтасам ойымда бар ма менің,
Қалқам, сенен айрылып жүрем деген



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ой, деш

  • 0
  • 0

Қасың қара, ей, қалқа, бетің айдай,
Ойнақтайсың, еркелеп телі тайдай.
Қайда барсам қалмайсың бір есімнен,
Көлеңкеңді көрсетіп қызыл байлай.

Толық

Әридәм

  • 0
  • 0

Алдында есігімнің ну қарағай,
Жанбайды отқа салсам қу қарағай.
Әридәм, ә-ри-дәм-ай.
Жылжыған бәйге атындай жиырма бес,

Толық

Ал, шіркін!

  • 0
  • 0

Ахау! Шіркін-ай!
Кәрі болдық қартайып хал кеткен соң,
Жастық ұшып басыңнан сән кеткен соң.
Міне, бүгін қадірің бір тиындық,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер