Өлең, жыр, ақындар

Қоңыр қаз-үйрек

  • 05.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1987
Өлеңді қиыстырып әнге парлас,
Сөз болса қанағатсыз, құлақ салмас, ах-уай.
Өлеңді өрнегімен қиыстырып,
Сөзінде айтушының жылу болмас, ах-уай.

Қайырмасы:
Қоңыр қаз-үйрек,
Қанатын сүйреп.
Ей, қалқа, өлең айтсаң,
«Өй»,—деп, «бүй»,—деп, ах-уай.

Білмесе, өлең деген сөзден қиын,
Шығады қиыстырған сөзден түйін.
Қара сөз қанаты жоқ сылдырласа,
Есепке алынбаса, о-да қиын.

Қайырмасы:
Қоңыр қаз-үйрек,
Қанатын сүйреп.
Ей, қалқа, өлең айтсаң,
«Өй»,—деп, «бүй»,—деп, ах-уай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қайын атасын жоқтау

  • 0
  • 1

Биссимилла деп бастайын,
Асығыс айтып саспайын.
Иманды болғыр, атекем!
Аузымнан қайтып тастайын.

Толық

Жалған (3-нұсқа)

  • 0
  • 0

Қарағым, айналайын, айнадағы,
Жақындық екеумізге пайда-дағы.
Тәуекел бір кездерде кездесерміз,
Жүре бер уағыдаңды байла-дағы.

Толық

Жастарым

  • 0
  • 0

Жастарым бір гауһар тас жайнап тұрған,
Ән салып, бұлбұл құстай сайрап тұрған.
Күн аяз, қарлы боран болса-дағы,
Қан қызып жүзі қайтпай қайнап тұрған.

Толық

Қарап көріңіз