Өлең, жыр, ақындар

Құлажекей

  • 05.04.2020
  • 0
  • 0
  • 735
Қайда едің шақырғанда Құлажекей,
Айрылмас домбырадан тіл, көмекей.
Алдымда құрбы-құрдас кез болғанда,
Салайын басып-басып, некей, некей.

Қайырмасы:
Алқаракөк, ай!
Кетті сәулем қыр жайлап,
Тәуекелге бел байлап,
Санаменен сарғайдым-ай,
Сәулем, сені көп ойлап.

Су алсаң, Ертістен ал, кемерленген,
Сұрасаң тілек етіп, не бермеген.
Ақ құйрық қара шайдың нұсқасындай,
Көзіңнен айналайын дөңгеленген.

Қайырмасы:
Алқаракөк-ай!
Кетті сәулем қыр жайлап,
Тәуекелге бел байлап,
Санаменен сарғайдым-ай,
Сәулем, сені көп ойлап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қара көзім

  • 0
  • 0

Аулым көшіп барады белден басып,
Белден асқан бұлтпенен араласып-ай.
Аулың алыс кеткенде, әй қарағым,
Ақ қағазбен жүрелік амандасып-ай.

Толық

Сәулем-ай (2 ­нұсқа)

  • 0
  • 1

Айдап салдым жылқымды ақ қауланға,
Жабағы арық, тай семіз көп сауғанға.
Қуанғаннан жүрегім алып ұшар,
Ақ білекті сыбанып қой сауғанда.

Толық

Ахау, дүлдүл

  • 0
  • 0

Өлең десе дауысым, әнге келсін,
Үлкен, кіші отырған кемеңгерсің-ай.
Алдарыңа кез болдым осы үйде,
Күн-күн сайын бақытың дами берсін-ай.

Толық

Қарап көріңіз