Өлең, жыр, ақындар

Анама

  • 09.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1963
Анашым әлдилеген,
Күш-қуат алдым сенен.
Өзіңсің бесігімді,
Тербеткен ән-күйменен.

Анашым – мейірбаным,
Шарлатқан көңіл бағын.
Бойыма ақ сүтіңмен,
Сыйладың өмір нәрін.

Анашым күлімдеген,
Баласын «күнім» деген.
Баптаған өз қолыңмен,
Тұлпармын сүрінбеген.

Анашым аялаған,
Құшағың сая маған.
Әлемнің бар асылын,
Мен үшін аямаған.

Анашым, анажаным,
Сағынып салар әнім.
Бар ма жан сенен артық,
Түсінер бала жанын?!

Анашым – арман-жырым,
Сыйласын таңдар гүлін.
Жол тосып жүрсің бе әлі,
Желбіреп ақ жаулығың?!

Анашым – ақ тілегім,
Өзіңе Бақ тіледім.
Сезінем әрқашан да,
Жүректің тәтті лебін.

Анашым – сағынышым,
Өмірдің жарығысың.
Өзіңді, қайда жүрсем –
Іздеймін алып ұшып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Балкондағы ой

  • 0
  • 0

Тірлігімді күн сайын қатер жалмап,
Қай бұрышта тұрмадым пәтер жалдап!?
Қаламымды серік қып, қаңғып жүрдім,
Жақындарым- жақтырмай, бөтен- қолдап.

Толық

Бір өмір...

  • 0
  • 1

Бір Өмір,
Бір Тірлік,
Бір Өлім,
Жұмбағын шешіпті кім оның?

Толық

Эскиз

  • 0
  • 0

Мұнда бәрі түрлі-түске боялған,
Бұл бір әлем, бояулардан жаралған.
Сұлулық пен әдемілік атаулы,
Осы жерде қайта түлеп, жаңарған.

Толық

Қарап көріңіз