Өлең, жыр, ақындар

Бала ойы

  • 12.04.2020
  • 0
  • 0
  • 2069
Мезгiл келiп жеткенде
Сыбызғылы, сырнайлы,
Күн мейiрiн төккенде,
Бозторғайлар жырлайды.
Ақ жаңбырға шомылып,
Туған жердiң алабы,
Қызғалдаққа көмiлiп,
Көздiң жауын алады.
Жайнап тұрған түз жаққа,
Көзiм тоймай қараймын.
Əсемдiктiң ұзаққа
Созылуын қалаймын.
Көкейдегi тiлегiм:
Шөбiн шаппай тұрғанда,
Жайып дала кiлемiн,
Салтанатын құрғанда,
Шартараптан келiмдi
Көп кiсiлер келсейшi.
Менiң туған жерiмдi
Осы кезде көрсейшi.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Табыңдар

  • 0
  • 0

Асан-Үсен екеуi
Тату-тəттi дос едi.
Көңiлдерi қош едi,
Екi қолы бос едi.

Толық

Батыр

  • 0
  • 0

«Қорқақ екен өзге, – деп,
Осыдан да қаша ма?
Жаңбыр деген сөз бе», – деп,
Тығылмады ол тасаға.

Толық

Жанашыр

  • 0
  • 0

«Аяз болса, ызғарлы, –
Деп, – Күшiгiм мұздайды», –
Бүгiн Есен кiшкентай
Күшiгiне жүз барды.

Толық

Қарап көріңіз