Телефон

Таңсәріде,
түн қойнында, бесінде,
Телефонға үңілеміз несіне?

Тәрк еткендей ғұмырыңның бар мұңын,
Тетігіне тәуелдідей тағдырың,

Табынамыз титтей осы Тәңірге,
Құлақ түрмей уақыт дейтін Әмірге.

Тамсанамыз, жар саламыз, кім, қайда?
Бір тамаша күтетіндей шалғайда.

Жақыныңнан жаныңдағы безініп,
Жарқын сәттің болып бәрі тез ұмыт.

Телефонда кескінделіп бес күнің,
Жер бетінде қалмағандай ешкімің,

Саусағымыз сипап осы ғажапты,
Сағынамыз, сезінеміз ләззатты.

Сағат сайын санамалап лайкты,
Бәзбіреулер болып тіпті айыпты.

Шын келбетің жасырынып айнада,
Желілерде жымиямыз жәй ғана.

Суретіңмен сұлулықты тәнті етіп,
Секунд сайын ай келбетің жарқ етіп.

Шындығыңның шырайынан жалтарып,
Жылымыққа, жылт еткенге алданып.

Телефонда батырмыз да, данамыз.
Телефонның тұтқыны боп санамыз.

Кемел ойлы келешекке үн қатып,
Біздер осы, қайда кетіп барамыз?!

---