Өлең, жыр, ақындар

Заманның мұңы — бар мұңым

  • 27.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1502
Жалаңаш қоғам келбетін,
Жасыра алмас шымылдық.
Жетім мұң кезсе жер бетін,
Жезөкшелері мұрындық.
Жартыкеш байдың бір күні,
Жалғанды телір жұмаққа.
Жарлының жарым тірлігі,
Жанпида үні құлақта.
Жесірі желпіп етегін,
Желменен желкен ашылып.
Жан емес тәнде жетегім,
Жарымес нәпсі бас ұрып.
Жаутаңдап көзі мұңлықтар,
Жетімек тағдыр құн сұрар.
Жасыра алмас шындыққа,
Жалғыздық дейтін сыншы бар.
Жазмыш па осы ,жарық күн?!
Заманның мұңы – бар мұңым.
Жансауға сұрап жалықтым,
Жахандануда тағдырым.
Жырақта, желдің өтінде..
Жаратқанына сиынып.
Жаяды үнсіз саусағын,
Жансебіл болған бір үміт.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен кейде ұқсап кетем жарық күнге

  • 0
  • 0

Мен кейде ұқсап кетем жарық күнге,
Сүйер болсам, сүйемін жанып мүлде.
Мынау жақсы, жаман деп алаламай,
Жанымды жайып салам самаладай.

Толық

Сенің атың — сағыныш

  • 0
  • 0

Іздеген кім,
ол күндердің дерегін.
Естілмейді ерке күлкім,
ерек үн.

Толық

Досты сағыну

  • 0
  • 0

Болса да жаным сергелдең,
Өлеңді ғана дем көргем,
Асу да асу белдерден,
Құла дүз, елсіз, шөлдерден,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар