Өлең, жыр, ақындар

Шахтер аспаны

  • 04.05.2020
  • 0
  • 0
  • 1817
Шахташының аспаны да қап-қара,
жұлдыздары жарығырақ жанады.
Жыртылсын бір қоп-қою шаң – жабағы,
көтер, достым, жұлдызыңды жоғары!
Қабырғада қыбырлайды көлеңке,
көлеңкелер жүр адымдап төбеде.
Жарқ-жұрқ етіп жарықтың айбалтасы
қараңғының қабырғасын сөгеді...
Әр маңдайға шықты көлбеп бір-бір күн,
шам дейміз біз кішірейтіп оны да.
Бүкіл қала жатқандайын жылынып
шахташының шам ұстаған қолына.
Қара тасқа қадалғанда сұр қайла
уыс-уыс жұлдыз ұшып шығады...
Дәл осы сәт қараңғылық атаулы
Жылжып келіп аяғыңа құлайды…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шаңырақ

  • 0
  • 0

"Шын жыласа адамдар
Соқыр көзден жас шығады" деген бар.
Ал, өз басым жылағанын әйнектің
Көрдім —соны өлең еттім, қайғы еттім.

Толық

Ештеңе айтпайтын қарт

  • 0
  • 0

Мына момын даланың желі де есіп біткен-ді,
Момын толқын жарға ұрып,
бір солқ етіп бүктелді —
ымырт түсті Жайыққа,

Толық

Көкжиектен көтерді күн кірпігін...

  • 0
  • 0

Көкжиектен көтерді күн кірпігін.
Ерке сұлу күле оянды құрбысы-ау.
Шәлі-бұлттың мойнына іліп жыртығын
Күн сәулесін қабыл алып тұрды тау.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар