Қайран қариялар

Кемпірдің ұстағанда көк перісі,
Шалының бір уыс боп бет терісі,
Қораны жағалайды жан сауғалап,
Келмейді үйге тіпті беттегісі.
Қабағын кеткен кезде қырау басып,
Қашады балалар да тырауласып,
Сабан мен шөптің иісі бұрқыраған,
Алады шөпқорада бір аунасып.
Кемпірдің емес қой деп ақымағы,
Айырын шөпке шалың батырады,
Бабына келген кезде бір бусанып,
Аталап балдар шайға шақырады.
Қызық қой қариялар қазыналы,
Шалына шалт мінезі, назы бар-ды,
Қаймақтап, қою шаймен жайланғасын,
Жадырап, құрыс-тырыс жазылады.
Ватсапсыз, саппассыз-ақ шүйіркелесіп,
Адам мен қоғам жайлы пікірлесіп,
Иіскейді мейірленіп немерені,
Иа, Алла, бергеніңе шүкір десіп!
Сүйеміз өркен жайған жұп кәріні,
Үзілмей оларға ескі құт дарыды,
Аман – сау жүріңдерші ауылдағы,
Қазақтың қасиеті, түп тамыры!

---