Сан ғасырдың сәулесі

Әбсаттар Дербісәлі – 70

Әбсаттар, Әбдісаттар, Ғабдісаттар,
Арайлы, алға бастап, таңғы шақтар,
Екенін кімнің құлы, кімнің ұлы,
Аттанған ер есінде мәңгі сақтар.
Тарихқа тіл бітірген тоқыраған,
Ордалы оқымысты Отырардан,
Шоқ болып сар баланың жүрегінде,
Атаның Әбунасыр оты қалған.
Кішкентай құйма құлақ құтты үйдегі,
Көкейге имандылық нық түйгені,
Көп оқып арабшаны кер кезеңде,
Ақыры қажы атанып, мүфти болды.
Қылымның сырын іздеп қиырлардан
Шаршамай шет- шалғайды шиырлаған.
Ғылымның тұңғиығын бойлап тану,
Бақыт қой, әр ғалымға бұйырмаған.
Қазына қатпар, қатпар, ал да зертте,
Сарылып сар қағазға барған бетте,
Мысырдың тылсымына тұнған сайын,
Өзі де барады ұқсап пергаментке.
Жоғалтып оғландарын дана милы,
Отына талай заман дала күйді,
Мұраны мұңға батқан талмай іздеп,
Әбекең тапты қанша Фарабиді!
Аялап ару қызды ән шығарған,
Ой қуып, ай, жұлдыздан мән шығарған,
Фарабтың тарап кеткен даналарын,
Арабтың архивінен аршып алған.
Сары құм сахарада суылдаған,
Сарыны замананың зуылдаған,
Жүк артып сандық, сандық сан ғасырдан,
Құм кешіп көш келеді қылымдардан.
Түскен із жалпақ табан буралардан,
Арабтың жазуындай бұйраланған,
Сәлдесі шуда бұлттай сәулелі жан
Керуенін туған елге туралаған.
Тоқтаусыз ой керуені алға асуда,
Ұрпаққа ұлағат боп жалғасуда,
Саналы сара жолың үзілмесін
Ілімнен шуақ шашып сан ғасырға!

---