Өлең, жыр, ақындар

Жанарындай көктемнің

  • 04.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1406
Жанарындай көктемнің,
Жаның сенің мөлдір-ақ...
Елестейді жымисаң –
Жаз-табиғат, көл-құрақ...
Күн сипатты кейпіңді,
Күнім, кірбің шалмасын,
Бұртитып қос ұртыңды,
Өкпелеп те көр бірақ...
Күлкің сенің – қуаныш,
Былдырлаған тілің – жыр,
Көрдім бе екен дәл сендей сұлулықты бұрын бір...
Аппақ сенің жаныңа,
Күнім, қаяу түспесін,
Еркелікпен тек қана сәбилігіңді ұғындыр..
Келешегің көз тартып,
Көк күмбезбен таласқан...
Табиғаттың гүлі сен жапырағын жаңа ашқан.
Есеймей-ақ ерте сен,
Балалықта бала бол,
Сәбилерге қашан да сәби қылық жарасқан...
Ілестірмей жаяуды,
Шалдырмайтын аттыға,
Қайта айналып келмейтін,
Балалық шақ – бақ-мұра.
Қамсыз ойнап,
Қапысыз өткіз қымбат шағыңды,
Ақ лақтай секіріп,
Құлын-тайдай шапқыла...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ана мен бала

  • 0
  • 0

Сен онда, білесің бе,
Кішкенесің,
Белгілі, сондықтан да күшті емесің.
Жүгіретін болғансың, тек әйтеуір,

Толық

Көктем келді

  • 0
  • 0

Көктем келді,
Жер – кілем, көк те кілем,
Із де жоқ аласапыран өткенінен.
Тұңғышымды далаға шығарайын,

Толық

Бойжеткен

  • 0
  • 0

Сен-дағы бойжеттің бе, айналайын,
сылдырап аққан судай жайдары Айым,
Қауызын жаңа жарған гүлдей мінсіз,
Періштем жайна дәйім...

Толық

Қарап көріңіз