Өлең, жыр, ақындар

Жанарындай көктемнің

  • 04.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1352
Жанарындай көктемнің,
Жаның сенің мөлдір-ақ...
Елестейді жымисаң –
Жаз-табиғат, көл-құрақ...
Күн сипатты кейпіңді,
Күнім, кірбің шалмасын,
Бұртитып қос ұртыңды,
Өкпелеп те көр бірақ...
Күлкің сенің – қуаныш,
Былдырлаған тілің – жыр,
Көрдім бе екен дәл сендей сұлулықты бұрын бір...
Аппақ сенің жаныңа,
Күнім, қаяу түспесін,
Еркелікпен тек қана сәбилігіңді ұғындыр..
Келешегің көз тартып,
Көк күмбезбен таласқан...
Табиғаттың гүлі сен жапырағын жаңа ашқан.
Есеймей-ақ ерте сен,
Балалықта бала бол,
Сәбилерге қашан да сәби қылық жарасқан...
Ілестірмей жаяуды,
Шалдырмайтын аттыға,
Қайта айналып келмейтін,
Балалық шақ – бақ-мұра.
Қамсыз ойнап,
Қапысыз өткіз қымбат шағыңды,
Ақ лақтай секіріп,
Құлын-тайдай шапқыла...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жүрегім

  • 0
  • 0

Тіршіліктің ақтарып сап сандығын
ауыр саған сезіп, білу барлығын
Зұлымдықтың, сатқындықтың салмағы,
неге саған түседі екен, жалғызым!?

Толық

Ана, нәресте және хрусталь

  • 0
  • 0

Үйленді де, жайлағандай үйін нұр
Болған жігіт бастапты бір қиын жыр.
Жас келіншек сүйіп келген жарына
Дейді екен «келдім, енді киіндір»!

Толық

Қайдасың, қайран Құралай...

  • 0
  • 0

Айтылмаған әні бұл әз ананың,
Жазылмаған дастаны әкенің де.
Жылдар бойы кетірген мазаларын,
Айырылған кенеттен...

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар