Сағындырма...

Көктеміңді дауылдатам, күз қылам,
Есімімді етем сендік ізгі ұран.
Түн ұйқыңды төрт бөлемін іздетіп,
Махаббаттың у шарабын жүз грамм.

Наурызың ба, наурыз сенде болмайды,
Жүрегіңе қараша кеп орнайды.
Сұрғылт бояу, сұрғылт дала, сұр сезім,
Ол сезім де құшағыңа толмайды.

Сәуіріңді желтоқсандай мұздатам,
Бар дәміңді кермек етем тұзға тән.
Өңің емес түсіңде де аңсатып,
Елесіммен жүрегіңді сыздатам.

Жазыңды да айналдырам боранға,
Ақ түтек қар ойнатамын қораңда.
Сағыныштың аязына тоңдырам,
Жүн көрпеңе оран, мейлі, оранба.

Жазда қысты, қыста жазды аңсатам,
Менен дей бер, ұйқыңды ұрлап алса таң.
Күн мен түнді алмастырып жіберем,
Есітерсің сонда әлемнен жаңсақ ән.

Көңілім де астаң-кестең сен десе,
Еркелік пен есерлікте тең есе.
Ерегесіп кететінім бар менің,
Сол үшін де сағындырма ендеше!
Айгүл Қадыр

---