Өлең, жыр, ақындар

Оң аяқ

  • 09.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1835
Күн ұзаққа шөп шауып,
малды бағып,
Таң алдында жантайып қалғып алып,
Отыратын бір мезгіл кілең жесір
Құйттай-құйттай сәбиін алдына алып.
Жадау жүрген көңілді желпіндіріп,
Талпындырып сәбиді, серпілдіріп: —
Келер ме екен көкешің, құлыншағым,
Оң аяғың көтерші,— дейтін күліп.
Көзін алмай барлығы, тынып іштен,
Оң аяққа қарайтын сүйінішпен.
Қыбыр етсе баланың башпайлары,
Кететіндей жуылып күйік іштен.
Қадалатын ынтығып бәрі үзіліп,
Сан құбылып жүздері,
сан бұзылып,
Оң аяқта тұратын осы кезде
Жалғыз арман,
жалғыз ой,
жалғыз үміт.
Әлгі бала талпынып тұрған күліп,
Жалғыз өзі маңайын нұрландырып,
Көтеретін бір кезде оң аяғын,
Үйдің ішін мәз-мәйрам, думан ғылып.
Жеткізгендей хабарын ағалардың,
Мәз-мәйрам боп тұратын бала балғын,
Сәби жүрек сезе ме,
аз да болса,
Көтергенін көңілін аналардың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұмытпаймыз мәңгілік

  • 0
  • 0

Ұмытпаймыз мәңгілік
Ағалар, мәңгі жас боп қаласыңдар,
Аспанда құспен бірге ағасыңдар.
Сағи Жиенбаев

Толық

Әлия

  • 0
  • 0

Әлия Молдағұлова
Даламыздың даңқысың,
Балауса гүл – балғын қыз.
Жанын қиып халқы үшiн,

Толық

Таулар

  • 0
  • 0

Көгілдір таулар, көк белдер,
Көруге ғана жаралған, –
Сиқырлы сұлу көктем мен
Көктемгі балғын самалдан.

Толық

Қарап көріңіз