Өлең, жыр, ақындар

Оң аяқ

  • 09.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1935
Күн ұзаққа шөп шауып,
малды бағып,
Таң алдында жантайып қалғып алып,
Отыратын бір мезгіл кілең жесір
Құйттай-құйттай сәбиін алдына алып.
Жадау жүрген көңілді желпіндіріп,
Талпындырып сәбиді, серпілдіріп: —
Келер ме екен көкешің, құлыншағым,
Оң аяғың көтерші,— дейтін күліп.
Көзін алмай барлығы, тынып іштен,
Оң аяққа қарайтын сүйінішпен.
Қыбыр етсе баланың башпайлары,
Кететіндей жуылып күйік іштен.
Қадалатын ынтығып бәрі үзіліп,
Сан құбылып жүздері,
сан бұзылып,
Оң аяқта тұратын осы кезде
Жалғыз арман,
жалғыз ой,
жалғыз үміт.
Әлгі бала талпынып тұрған күліп,
Жалғыз өзі маңайын нұрландырып,
Көтеретін бір кезде оң аяғын,
Үйдің ішін мәз-мәйрам, думан ғылып.
Жеткізгендей хабарын ағалардың,
Мәз-мәйрам боп тұратын бала балғын,
Сәби жүрек сезе ме,
аз да болса,
Көтергенін көңілін аналардың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Домбыра

  • 0
  • 0

Домбыра - Сағи Жиенбаев
Өзіңсің жалғыз іңкәрім,
Өзіңсіз менің шын ием,
Армандай күткен тұлпарым,

Толық

Ардақтаңдар ананы

  • 0
  • 0

Ардақтаңдар ананы
Бірге жайнап, бірге лаулап көктеммен,
Жүректерг жарық берген, от берген.
Сағи Жиенбаев

Толық

Ақ жаңбыр

  • 0
  • 0

Көктемде бір тоғайлар шуылдайтын,
Көктемде бір дуылдайтын,
Бетке жұққан даланың ақ тозаңы,
Ақ жаңбырлар жумаса, жуылмайтын.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар