Өлең, жыр, ақындар

Оң аяқ

  • 09.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1678
Күн ұзаққа шөп шауып,
малды бағып,
Таң алдында жантайып қалғып алып,
Отыратын бір мезгіл кілең жесір
Құйттай-құйттай сәбиін алдына алып.
Жадау жүрген көңілді желпіндіріп,
Талпындырып сәбиді, серпілдіріп: —
Келер ме екен көкешің, құлыншағым,
Оң аяғың көтерші,— дейтін күліп.
Көзін алмай барлығы, тынып іштен,
Оң аяққа қарайтын сүйінішпен.
Қыбыр етсе баланың башпайлары,
Кететіндей жуылып күйік іштен.
Қадалатын ынтығып бәрі үзіліп,
Сан құбылып жүздері,
сан бұзылып,
Оң аяқта тұратын осы кезде
Жалғыз арман,
жалғыз ой,
жалғыз үміт.
Әлгі бала талпынып тұрған күліп,
Жалғыз өзі маңайын нұрландырып,
Көтеретін бір кезде оң аяғын,
Үйдің ішін мәз-мәйрам, думан ғылып.
Жеткізгендей хабарын ағалардың,
Мәз-мәйрам боп тұратын бала балғын,
Сәби жүрек сезе ме,
аз да болса,
Көтергенін көңілін аналардың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бұзауқан

  • 0
  • 0

Жылы жерде балбырап,
Жан-жағыңа жаудырап,
Жатамысың, әукешім,
Жалғыз өзің маужырап.

Толық

Елім менің

  • 0
  • 0

Елім менің
Балғын өлкем – баулары маужыраған,
Қырларында қызыл гүл жаудыраған.

Толық

Таба нан

  • 0
  • 0

Жас кеттім туған үйімнен;
Көп кездім қала жатағын,
Әйтеуір —
бала күнімнен

Толық

Қарап көріңіз