Өлең, жыр, ақындар

Алматы

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 3830
Сені Ару деп алдайды жүрт,
Алдайды.
Етегіңе қол жүгіртіп...
Ар жайлы
Соз қозғайды мына қоғам —
оңбаған,
Бататыны — сол маған!
Ару болсаң неге сені сүймейді?
Сүймейді олар.
Жүрегі жоқ!
И, мейлі.
Біреулер жүр сатқысы кеп сені де,
Атқысы кеп,
Қолдан келсе мені де.
Ұрлап кеткен сенің нәзік назыңды,
Астана деп аталатын Тәжіңді.
Сені сатса — айналасың ақшаға,
Мені атса — жол ашылар басқаға!
Соны ойласам от өзегім өртенді,
Жапқым келіп жыртық-жыртық көрпемді.
Көше бойлап ұлдарың тұр құл болған,
Көше бойлап қыздарың тұр күң болған.
Биік-биік аласарып армандар,
Биік-биік үй тұрғызып алғандар —
Сенің ашық кіндігіңе қадалып,
Үмітіме түкіреді Далалық.
Босағаңнан кім кірмеді талтаңдап,
Жат қушақта күнің өтті жаутаңдап.
Ақындардың жесіріндей Алматы-ай,
Ақындардың жесіріндей Алматы!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кентавр

  • 0
  • 0

Тұлпарға мінген Ұлы даланың,
Тарпаң мінезді ұлы боламын.
Жауларым семсер сілтеген сәтте,
Киылған талай гүлім, қарағым.

Толық

Дұға

  • 0
  • 0

Теңесем тең табам ба тұрысыңды,
Жасырған тереңіне ұлы сырды.
Шардара — көзге сыймай ыршып кеткен,
Бір тамшы әбілһаят суы сынды.

Толық

Көктем емес пе еді?!

  • 0
  • 0

Көктем емес пе еді?!
Қазбауыр бұлттар жеткенде шығыстан кезбе,
Сезімнің құйып шарабын хрусталь сөзге,
Егіз бір жандай екеуіміз ұғысқан кезде.

Толық

Қарап көріңіз