Өлең, жыр, ақындар

Алматы

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 3955
Сені Ару деп алдайды жүрт,
Алдайды.
Етегіңе қол жүгіртіп...
Ар жайлы
Соз қозғайды мына қоғам —
оңбаған,
Бататыны — сол маған!
Ару болсаң неге сені сүймейді?
Сүймейді олар.
Жүрегі жоқ!
И, мейлі.
Біреулер жүр сатқысы кеп сені де,
Атқысы кеп,
Қолдан келсе мені де.
Ұрлап кеткен сенің нәзік назыңды,
Астана деп аталатын Тәжіңді.
Сені сатса — айналасың ақшаға,
Мені атса — жол ашылар басқаға!
Соны ойласам от өзегім өртенді,
Жапқым келіп жыртық-жыртық көрпемді.
Көше бойлап ұлдарың тұр құл болған,
Көше бойлап қыздарың тұр күң болған.
Биік-биік аласарып армандар,
Биік-биік үй тұрғызып алғандар —
Сенің ашық кіндігіңе қадалып,
Үмітіме түкіреді Далалық.
Босағаңнан кім кірмеді талтаңдап,
Жат қушақта күнің өтті жаутаңдап.
Ақындардың жесіріндей Алматы-ай,
Ақындардың жесіріндей Алматы!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жез қоңырау

  • 0
  • 0

Жез қоңырау жылайтын жазға қарай,
Жаз ғұмыры жастықтың аз қалғандай.
Гүлдей дәурен тұратын гүл құшақтап,
Жанарында қыздардың маздап арай.

Толық

О дүниеге хат

  • 0
  • 0

Алтын шашын тарқата алмай батқан Күн,
Арыстай боп Ай астында жатқан кім?!
Ағып барып жоқ боп кеткен сәріде,
Анау жарық жұлдыз ғой Саттардың.

Толық

Алты арнау М-ға

  • 0
  • 0

Ләйлi мен Ләйләнiң қатары ең,
Ғашықтың жайын шын бiлер кiм?
Қара тас сияқты қатал ем,
Сен менi нәзiк қып жiбердiң.

Толық

Қарап көріңіз