Жоғалту

"Қаратаудан көш қайтқанда
Күтпе мені, Бегімай!"
Ш.Айтматов

Орманға ұлып опа таппай,
шынжырланған арлан.
Бөз қымтасын тәнін,
айрылмас-ты ардан.
Кеше жұртта қалған —
Тозған жүрек, сені іздеп
жолға шықты, жазған!
Білмейді ғой деп пе ең
табылмасын жоқтың,
Қызығына бола қызуындай оттың.
Шерменде боп жаны
жарығына көктің,
Қимасынан адасқан
арасында көптің, —
Орманға ұлып опа таппай
шынжырланған арлан.
Оты өшкен арман.
Көрін өзі қазған,
Тозған жүрек, сені іздеп
жол тосады, жазған.
Қос әлемнен табылмайтын кұсым,
Әлсін-әлі сипаттың жүрегімнің тұсын.
Сені сүйген тұлға — бүгін мүскін мүсін,
Мен барман-ды,
Сен келме!!! (Құдай үшін!)

Шөккенде түн төсіне етбетімнен,
Күлкі жоқ, ұйқы қашар бет-бетімен.
Елбіреп есіл көңіл жоқ сұрайды,
Қол жайып, дұға оқып, көктегі елден.
Бұрылып қаратпайтын артыңа бір,
Жастық-ай, сөзің өткір, зарпың ауыр.
Шыға сап ару түннің құшағынан,
Бірдеңе айтпақ болам халқыма бұл.
Кім бірақ құлақ қояр кесіміме,
Тілімді жат жауласа бесігімде.
Ел жайлы ләм-мим демес ағалардай,
Жүргенмен Елбасының есігінде.
Түн қатып, түсім қашып отырамын,
Тоналып тозып біткен топырағым.
Отына мен күйермін бүгінгі таң,
Мақшардың жауап берер сотына кім?!
Өзіме өзім қойған сұрақтардан,
Түйінді шешім таппай, жылап қалам.
Сан рет сатып кетті олар мені,
Кім берер жақсы ағасын бірақ маған!
Мен тұрам қимай оған қарап қана,
Түн өксіп таңға сіңіп баратқанда —
Оралып қазағымның ортасына,
Мың мәрте алғыс айтып Жаратқанға.
Үлкен аз алдамайтын кішілерді,
(Кішінің жүрегін кім түсінеді?)
Еділді етігімен кешіп тұрған,
Қазтуған кеше менің түсіме енді.
Ол жазған (Түн шымылдық түсіргенде)
Біздегі тілсіз ымды түсінген бе?!

---