Оптимизм

Бүгінгі түн — мен үшін ақырғы түн,
Өмірімнің ажалға атын бүрдым.
Мың ұмтылып Аллаға ділім жетпей,
Аян боп тұр сайтанмен жақындығым.
Бәрі мені алдайды, алданам мен
Алла, өзіңе аманат қалған өлең.
Жүрегімнен жүз бұтақ өріп шығып,
Айналып кетсе, шіркін, талға денем.
Бүгінгі түн — мен үшін ауыр сондай,
Жаным қалқып барады қауырсындай.
Бірге жүрген достарым, (дос бар ма еді?)
Көрімді кең қазса ғой ауырсынбай.
Сәтін тауып дәл бүгін келе қалған,
Ажал — ақ қой, сатпайды сенем оған.
Жыл құсындай қайырылып бір соқпаса,
(Сенбесең де сенші сен), өле ме адам!
Бүгінгі түн — мен үшін қасіретті,
Қасіреті жанымды жасын етті.
Сен аман бол, қара өлең, айналайын
Азар болса бір қырттың басы кетті.

Жарығы талақ жалғанның,
Көзімде күңгірт нұры қап.
Адасып кеткен арманның,
Жолығар сынды бірі нақ.
Арбасқан ойдан ми ысып,
Қараңғылыкқа кіремін.
Көлеңкелермен сүйісіп,
Қарайған сәтте реңім.
Мүрдеге толы айналам,
Ақ Айға сәлем етеді.
Шашына жұлдыз байлаған,
Қам көңіл түннің етегі.
Жұлдыздан жеткен бір күйді,
Пейілмен тыңдап зарыкқан.
Зираттар үнсіз мүлгиді,
Жасырып зарын жарықтан.
Сол әлі, баяғы ғұмыр нақ,
Айналмас аңға не құсқа.
Жұлдызды иықтар ырылдап,
Кіндіктен сәл төмен тұста.
Қарашы, көшелер әжімдей,
Күн сайын ағылған өлік.
Түн сайын ажалдың тәжіндей,
Ай шығар айбарын төгіп.
Ауырлау болса да (аурудай)
Сепкені замани әтір.
Көрпесі ашылған арудай
Алматы түс көріп жатыр!!!
Жұрттың бәрі асығады жұмысқа,
Қайсыбірін ұйытарсың жырыңмен.
Бір әйел тұр дайындалып ұрысқа,
Бір көкем түр көкке қарап мұрнымен.
Айналдырған жалғыз өмір ол-дағы,
Үлгертпейді көз жеткізіп бәріне.
Асылымды берер ем-ау, қолдағы,
Бірақ сізге менің жырым дәрі ме?
Деп күйініп, баққа қарай келемін,
Тым тып-тыныш болмағанмен мұнда аса,
Мұңға жүкті жүрегімнің өлеңін,
Солар ғана тыңдар-ау деп тыңдаса.
Қайыңға кеп жыр оқып ем кұшақтап,
Қара ағаштар кұлақ түрді елеңдей.
"Өзіңді өзің осыншама ұсақтап, —
Жел жылады, — не боп кетгің" дегендей.
Тамырымда қан булығып ойнады,
Құлағыма қисық-қыңыр дауыс кеп.
Анау ағай есалаң деп ойлады,
Мына қыздар күбірлесті “ауыш" деп.
Мен күрсіндім, өкпелейін несіне,
Тілі барлар келмеді деп пайымға.
Ілестім де кеттім елдің көшіне,
...Енді өлең оқымаймын қайыңға!

---