Өлең, жыр, ақындар

Мен Пушкин емеспiн, бұл анық

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 758
Мен Пушкин емеспiн, бұл анық,
Болмасам болмайын, уайым ба.
Жер басып жүргенге жұбанып,
Жыр жазам ғашықтық жайында.

Махаббат — сезiм бұл киелi,
Деймiн де оранам жалынға.
Жүрегiм сол қызды сүйедi,
Кеудемде тiршiлiк барында.

О дүние бар болса егерде,
Онда да сүйемiн нұрлымды.
Уақытқа махаббат көнер ме,
Үйренер әлi-ақ ол мың тiлдi.

Мың тiлде сөйлейдi жырларым,
Жоғалтпай нәшi мен бояуын.
Сезем мен жырға айтқан сырларын,
Ғашыққа ел ескерткiш қоярын.

Тұғырдан тұрармын қарап мен,
Бейдауа ғашықтың көзiмен.
Әр таңын атырған талаппен
Құрдас боп заманның өзiмен.

Әйтсе де керек пе жанға сол,
Тас тұғыр, барда әлi өмiрлер –
Жырымды жатса оқып сан ғасыр,
Сандаған перiште көңiлдер.

Сезiмдер өлмейдi, түбiнде,
Шабытқа шағында шөлдеген,
Көктемгi жауынның тiлiнде,
Жыр болып оралам жерге мен.

Мұндай бақ Пушкинге қонбаған,
Абайдың кiрмеген түсiне.
Содан соң ғашықтар жолдаған,
Жүрермiн хаттардың iшiнде.

Кеудеге ұялап жыр емген,
Сезiмiн тоңдырмай ызғарға,
Әлi де сан ғасыр жүрем мен,
Жер басып көк тайғақ мұздарда.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кiргiзетiн кiшкене үйдiң қызуын

  • 0
  • 0

Кiргiзетiн кiшкене үйдiң қызуын,
Қызым менiң, кiп-кiшкентай қызығым.
Қазiр сенiң былдыр қаққан бесiгiң,
Ашар ертең кең дүниенiң есiгiн.

Толық

Естелiк

  • 0
  • 0

Жүректе жазылмас жарасың,
Қайтейiн, қайран жоқ, көнем де.
Деп едiң – ұлы ақын боларсың,
... Құл болып кеттiм мен өлеңге.

Толық

Қатулансам, Шыңғысхандай қатал ем...

  • 0
  • 0

Қатулансам, Шыңғысхандай қатал ем...
Ата мұңға батады ендi баталы ер.
Бiр қыз көрiп күзгi аспандай бүлiнген
Ғұмырыма болып алдым қапагер.

Толық

Қарап көріңіз