Өлең, жыр, ақындар

Шелли ажалы

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 555
Ұлықбек Есдәулет ағаға

Шелли ақын суға батып өлерде,
Ненi ойлады асау толқын көмерде?
Сездi ме екен асыл жүрек тұншыққан,
Өлiмi де айналарын өлеңге.

Туған жердiң тәркi еткендей қолатын,
Не себептi суға кеттi сол ақын?
Iштарлық па досынан да сезiнген,
Құштарлық па тек шабытта болатын.

Жықтырмастан сұлулықтың жалауын,
Серт қып түйiп жүрегiнiң қалауын
Өлдi Шелли, өлiмiне өзгеше
Өлең ғана бердi әдiл жауабын:

– Ажалдың да батыл қақса есiгiн,
Ақындарға болу керек кешiрiм.
Жер бетiнен таза парақ таба алмай
Суға жазды, дейдi ол, Шелли есiмiн.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біздің кезең

  • 0
  • 0

Құр ауаға қалды асылып қанша әнiм,
Жер бетiнде сенделем бе әлi көп.
Мен жарықты күте-күте шаршадым,
Ендiгi өмiр түс сияқты мәнi жоқ.

Толық

Өткелде

  • 0
  • 0

Ауру емес,
Қасап қолдан өлем мен.
Сүйер ару
Ерiнiмнен көгерген.

Толық

Метаморфоза

  • 0
  • 0

Балалық шақ шық болар таңда демi,
Тамсандырған тылсым сәт аз ба менi,
Мөлдiр едi айдыны көңiлiмнiң,
Көршi аулада өскен гүл арман едi.

Толық

Қарап көріңіз