Өлең, жыр, ақындар

Арғымақ

  • 21.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1284
Тоғыз таспа өрме жүген –
Таңсық жанға көрме білем.
Тиегі бар тобылғыдан
Сағалдырық берген ірең.

Төсте күміс өмілдірік
Көн шашағын төгілдіріп,
Өрге салса сүйеу болар,
Ер-тұрманның ебін біліп.

Ылдимен жол қиысқанда
Күш түседі құйысқанға.
Құйысқансыз қыл құйрықтың
Қарекеті ұйысқан ба?

Таралғыда мұраң-белгің –
саусақ табы бұраң белдің...
Маржан көзі маңдайында
Күміс қасты құранды ердің.

Қамшың анау...
Қырдағы арлан
кез боп қалса, ұр да қарман.
Тобылғы сап тұла бойын
Жез сақина шырмап алған.

Ою салған бұл да "кілем",
Қошқар мүйіз ырғағымен.
Тоқты жүннен – жұқа тоқым
Жабулы тұр былғарымен.

Ішпегім де кілең бір өң,
Жұмсақ басқан күзем жүн ең.
Тебінгі тұр тер малшынып
Текпін көрген үзеңгіден.

Соның бәрін ырыс деген
Қазақ емей, кім істеген?
Көн қайысты көркемдепті
Қара бағдар күміспенен.

Біркиерін "киіндіріп",
Үкі тақса түйін қылып,
Мойнын бұрып, бір бүйірлеп,
Көрсетеді құйын қылық.

Құрыш таға табанға ұнап,
Қос жанары маған құлап,
Ұзатылар қыздай болып,
Мөлдірейді қара арғымақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ит-құс

  • 0
  • 0

Мойымас ауа райы – амалға көп,
Мінезі малсақ елдің маған да дөп.
Алыстан келсе ағайын,
Сұрар еді:

Толық

Көлегейлеу

  • 0
  • 0

Өлеңім балқып шыққан өз кенімнен
Өрекпіп көрінердей көзге бірден.
Алшым бар – иірілген алтын сақа,
Қамшым бар – таспасы оның өзге өрімнен.

Толық

Түбінде бір өміріңнің күн беті

  • 0
  • 0

Түбінде бір өміріңнің күн беті
көлеңкеге ауысуы – міндеті.
Жарты ғұмыр – жалт еткен бір жалқы шақ,
Ұқтың ба оны, пайғамбардың үмбеті?

Толық

Қарап көріңіз