Өлең, жыр, ақындар

Арғымақ

  • 21.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1184
Тоғыз таспа өрме жүген –
Таңсық жанға көрме білем.
Тиегі бар тобылғыдан
Сағалдырық берген ірең.

Төсте күміс өмілдірік
Көн шашағын төгілдіріп,
Өрге салса сүйеу болар,
Ер-тұрманның ебін біліп.

Ылдимен жол қиысқанда
Күш түседі құйысқанға.
Құйысқансыз қыл құйрықтың
Қарекеті ұйысқан ба?

Таралғыда мұраң-белгің –
саусақ табы бұраң белдің...
Маржан көзі маңдайында
Күміс қасты құранды ердің.

Қамшың анау...
Қырдағы арлан
кез боп қалса, ұр да қарман.
Тобылғы сап тұла бойын
Жез сақина шырмап алған.

Ою салған бұл да "кілем",
Қошқар мүйіз ырғағымен.
Тоқты жүннен – жұқа тоқым
Жабулы тұр былғарымен.

Ішпегім де кілең бір өң,
Жұмсақ басқан күзем жүн ең.
Тебінгі тұр тер малшынып
Текпін көрген үзеңгіден.

Соның бәрін ырыс деген
Қазақ емей, кім істеген?
Көн қайысты көркемдепті
Қара бағдар күміспенен.

Біркиерін "киіндіріп",
Үкі тақса түйін қылып,
Мойнын бұрып, бір бүйірлеп,
Көрсетеді құйын қылық.

Құрыш таға табанға ұнап,
Қос жанары маған құлап,
Ұзатылар қыздай болып,
Мөлдірейді қара арғымақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен саған соға алмадым

  • 0
  • 0

Мен саған соға алмадым,
Соға алмадым,
Мәңгілік осы болар жоғалғаным.
Бір көріп баяғыдай дидарыңды,

Толық

Штанга

  • 0
  • 0

Қыран көзі қашандағы қияда,
Ұран кезі жата алаймын ұяда.
Уақыттың зілмауырын көтертер
Өмір де бір – үлкен Олимпиада.

Толық

Қадір

  • 0
  • 0

О, Тәңірім, пендеңді азғындаудан сақта сен,
Шашып-төгіп иен кенді, аз бұлдаудан сақта сен.
Орыны бар әрненің,
Орны кетсе обал,ә,

Толық

Қарап көріңіз