Ей, қазақтың ұрпағы!

Ей, қазақтың ұрпағы, не дейін саған?!
Не дейін саған, бабасын тани алмаған?!
Мәңгүрт боп, азып,көзіңді шел қаптады ма,
Телефоннан басқаны алмай ма санаң?!

«Жыр алыбы» деп, Жамбылды таниды халқың,
Білмесең оқы, тамырыңды тануға талпын.
«Қазақпын» деуге сонан соң, аузың бара ма,
Айыра алмасаң, ақын мен күйшінің қалпын?

Тасада қалмай танылсын, бабалар үні,
Кім түгелдейді,мұраңды ертеңгі күні?!
«Халық кегінің күйшісі» атанып өткен,
Білмейсің, қазақ, қалайша Құрманғазыны???

Не дейін саған, не айтам, не дей аламын,
Емі не сонда, тар құрсау, мәңгүрт сананың?!
«Ел танудың басы-қаныңды білу» дегені қане,
Қазақ боп қана қасқайып өткен Бауыржан бабаның?!

Мұхтарды-Шерхан ,Жамбылды- Құрманғазы деп,
Шатысқан кәзір, ұрпағың неден азып ед(і)?
Шет елдің емес, Қазақтың солар тарихын,
Өнеріменен, өлеңіменен жазып ед(і)!

Кешегөріңдер, Марқасқалары қазақтың,
Ұрпағың солай көрсетті түрін мазақтың!
Бабаларыңды, өз тамырыңды танымай,
Дейсің ау, сосын, кеудеңді қағып, Қазақпын!
(......ал, қазақтығыңды....айғақтап тұр ма "ғажап" сын...)

---