Ескі

Ақын дос «Не жаңалық бар?» – деп телефон шалады. Ал, менде айтарлықтай ештеңе жоқ...
(Автор)

«Не жаңалық?», – дейсіңіз,
Жаңалық жоқ жаңалық.
Күнге күйген көрші қыз
Кетпепті әлі ағарып.

Орнында тұр долана,
Орнында тұр дара құз.
Жаңалық деп бола ма,
Ағармаса қараңыз?!

Саумын, – дейді мас адам,
Таумын, – дейді төбе би.
Бар жаңаны жасаған –
Басыңдағы көне ми.

Мінсіз, – дейді, – бір керім
Мезі еткенді сан күліп.
Жаңалық деп жүргенің
Жыл бұрынғы жаңғырық.

Жаңалық жоқ.
(Ол – анық).
Бағзыныкі – бертінгі ой.
Қыз дегенің...
Боянып
«қылық» ашқан кемпір ғой.

Жаңартуға аз халім,
«Қайырлы мал – қайтқаным».
Бұрынғы сөз жазғаным,
Бұрынғы ой айтқаным.

Жаңамын, – деп осылай
Жасамыс жел, әне, есті.
Білмеуші ме ең, досым-ай,
Бұл дүниенің бәрі ескі.

---