Бір қызығы өмірдің ән екенін

Бір қызығы өмірдің ән екенін
Дей алмаймын Абайша сән етемін.
Жалқы томнан ол құсап жылу таппай,
Алты томнан, кемінде, дәметемін.

Жақсылықтан жаралған жөргегі шын
Жырламаған жан аға ермек үшін.
Ал, біз жаздық ат үшін, атақ үшін,
Алмақ үшін,
біреуге бермек үшін.

Қалам алсам қайғыртып қаламақым,
Хас ақынның ұмыттым аманатын.
Өгіз болып өрсін деп баспақ танам,
Семіз болып желсін деп жаман атым.

Алаңдатып ар емес, айдар малым,
Қараң қалды қауым деп қайғы алғаным.
Осы болар «қорқытып» қарт ақынды,
«Кейінгі жас балаға» айналғаным.

Қарайлары еді оның Қасқабұлақ,
Біз жатырмыз жылғаны жастанып ап.
«Мен ішпеген у бар ма?» – дегеннен соң,
Мен де іштім,
Мендегі у басқа бірақ...

Қанша айтса да заманға көпір тұлға,
Жұқпай қойды кеңесі кекірт ұлға.
Кешегінің қан деуші ед бір-ақ ұрты,
Бүгінгінің қан боп тұр екі ұрты да.

Ойын – арзан,
Ой – маржан оған кілең,
Ал, мен болсам, не болса соған күлем.
Мың ісіне бір ісім үйлеспепті,
Абай бола алмауым содан білем.

---