Өлең, жыр, ақындар

Дәруіштің зары

  • 31.07.2020
  • 0
  • 0
  • 695
Тәпсір төккен тілінен,
Жүрегінде тұма бар.
Ақиқаттың түбінен,
Мән іздеген пірадар.

Кезігер деп алдымнан,
Ой-санасы жарық ұл.
Кейінгіге қалдырған,
Дәруіштің зары бұл:

« Жылап туған анадан,
Тәңір тыйсын пендесін.
Тәттіқұмар баладан,
Нәпсіқұмар өнбесін.

Зәузатыңның зарына,
Санаң бір күн жеткесін.
Аппақ қардай арыңа,
Қарға саңғып кетпесін.

Жұпар ойын жақсының,
Көңіліңе хош алып.
Қызыл көзді нәпсінің,
Құлдығынан босанып.

Мәнін бақсаң өмірдің,
Сөзім сізге аманат.
Фәни деген жебірдің
Бар дауасы – қанағат.

Көр азабы алдыңда,
Ар азабы артыңда.
Өзің айтшы, қалдың ба,
Құдай сүйген қалпыңда?»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сөз қалады

  • 0
  • 0

Ей, ақын, күйбеңді қой, жаз жырыңды,
Қайтесің қорға қиып аз күніңді.
Сабасын қара түннің шайқап жібер,
Шабыттың қабағынан наз білінді.

Толық

Жұмекен

  • 0
  • 0

Қара суға қайық салды қалқытып,
Қара сөзге сезім құйды балқытып.
Қазыналы аспанына қазақтың,
Қоңыр күйді жырмен жазды шалқытып.

Толық

Жалқы мұң

  • 0
  • 0

Жер үстінде ақын жалғыз. Ұғар кім?
Жалғыздықтың мұңын шертіп жұбандым.
Мөлдір әлем сәулесінен үзіліп,
Ғарыш жақтан тамып түскен шығармын.

Толық

Қарап көріңіз