Өлең, жыр, ақындар

Бозша тал

  • 29.08.2020
  • 0
  • 0
  • 844
Табанында тесік өкпе тозса қар,
Жазғытұрым жылайды екен бозша тал.
Жаңбыры жоқ көк аспанға телміріп,
Сағымы жоқ көкжиекке көз сатар.
Алты ай қыстан қақ тілініп қабығы,
Дің – өзектен білеуленіп тамыры,
Белін бұрап бозша талдың өтеді
Атан жығар азулы жел әмірі.
Бұтақтары күрт сынадай күлдіреп,
Қабықтары көк етіндей үлбіреп,
Жылап тұрып жасар сонда бозша тал,
Тірлік – тыныс, тірлік – қимыл, тірлік – еп.
Бұл – Өліара.
Бұл бір мысал – қас қағым,
Содан кейін иіп берер аспаның.
Көкжиекке дала күрмеп көк сағым,
Бозша талдың көрерсің бүр ашқанын.
Беу, Махаббат!
Бозша талың болайық,
Өліараның сынауына шыдайық.
Тал екеш тал жылап тұрып күрессе,
Күресейік Махаббатқа лайық!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құм ішінде жалғыз қыстау – бір ауыл

  • 0
  • 0

Құм ішінде жалғыз қыстау – бір ауыл,
Бір ауылда бұйыққаның тым ауыр.
Сондай сәтте жалғыздық бір қинайды
Жалқы қалған адамдай-ақ туа бір

Толық

Қырықтағы қайнағалар

  • 0
  • 0

Бұл кісілер – біреудің қайнағалары,
(Қайнаға болып туды деп ойлама бәрі.)
Ойнақтап кеше отыздың орғылында олар,
Жайқамағаны қалды ма, жайламағаны?

Толық

Жоғалған ақша

  • 0
  • 0

– Дәркенжан, – деді жан көкем,
– Дәркенжан, – деді.
– Әу, – дедім.
Апыр-ай не боп қалды екен,

Толық

Қарап көріңіз