Өлең, жыр, ақындар

Темірқазық

  • 01.09.2020
  • 0
  • 0
  • 1314
Өле-өлгенше тигенше жерге басым,
Менің темірқазығым сен боласың.
Бағдарымның бір сәтке бұлжысаң-ақ,
Тайып мен де кетемін, таң қаласың...
Мен жердемін, әрине, көктесің сен,
Көкте туып, жұлдызсың көкке сіңген.
Мен жердемін ауытқып толқығанмен,
Жаңылмаймын сәулеңнен дөп түсірген.
Мен ауытқып толқысам – сәл адасау,
Сен ауытқып тумасаң – қара басу.
Жеті қат көк, жекен су, Жерде бірі,
Қандай ғажап, сенісу, араласу!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бозша тал

  • 0
  • 0

Табанында тесік өкпе тозса қар,
Жазғытұрым жылайды екен бозша тал.
Жаңбыры жоқ көк аспанға телміріп,
Сағымы жоқ көкжиекке көз сатар.

Толық

Әуе портында

  • 0
  • 0

Боз жусанның түбірі әлі кетпеген,
Көк бетонды илеп әлі төкпеген,
Туған жердің құйттай әуе портынан
Қазір, қазір көтерілем көкке мен.

Толық

Көген

  • 0
  • 0

Қоңыр төбел көк қозы тілік құлақ,
Түлкі құрсақ, өзі сақ, сұмдық қу-ақ!
Қимылыңды таниды анадайдан
Қусаң – құйын, құлағын жымып бірақ.

Толық

Қарап көріңіз