Өлең, жыр, ақындар

Үн

  • 18.05.2022
  • 0
  • 0
  • 246
Не деген үн! Тыпыр етпей тыңдаймын,
Баурап алды-ау сезімді.
Бүкіл әлем естен шығып мұндайда
Ұмытамын өзімді. Құдіретті үн!
Жан дүниеңді қозғаған,
Құйылады құлаққа.
Жолаушыдай шел далада кез болған
Мөлдір, салқын бұлаққа!
Менің марғау көңіліме ол енді
Қайта құйды жігерді.
Табан асты мынау байтақ әлемді!
Құлпыртты да жіберді.
Құрметімді көз алдыма келтіріп,
Құлпырды бар жер тегі.
Көкіректі күйінішке толтырып,
Өзекті мұң өртеді,
Еске түсіп кешегі ауыр мұң сезім,
Зар-запыран төгілген,
Осы кезде жұрттың жылы бір сөзін
Медеу етем көңілге.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Журналист, оқырман және жазушы

  • 0
  • 0

Сырқат екенсіз. Мақұл бұл,
Өмір қамы, жұрт сөзі –
Деп жүргенде, ақынның
Бітелмей ме жыр көзі?

Толық

...ға

  • 0
  • 0

Аузымнан шықса-дағы назалы үн –
Мүсіркеме! Болман ешкім мазағы.
Жо-жоқ! Көрген менің барша азабым –
Сазайымның әлі азын-аулағы.

Толық

Күз

  • 0
  • 0

Далада жапырақ сарғайды,
Ұшады қалтылдап, мұңданып.
Тек шырша бір күйден аумайды,
Көк жасыл көркінде ырғалып.

Толық

Қарап көріңіз