Өлең, жыр, ақындар

Аралтөбе

  • 01.09.2020
  • 0
  • 0
  • 932
Алакөлде
Аралтөбе
Неге жалғыз, неге оқшау?
Жалғыз қалар
Адам-пенде,
Төбе бірақ оған тең бе?
Әттең, сыры көмексі-ау...
Неге айрылған жотадан?
Жау бөлді ме,
Жел бөлді ме,
Бөлді ме әлде басқа зіл?..
Алакөлде
Аралтөбе –
Мәңгі жаңа, мәңгі көне
Тірі ескерткіш – тас дәуір.
Қайырлаған кеме емес пе,
Майып болған дене емес пе
Мұз құрсаған заманда?
Кеме болса тұрқы мықты,
Дене болса рухы мықты
Айналғаны аралға.
Алакөлде
Аралтөбе
Жалғыз деме, бар жүзіп.
Айдындағы Жер елшісі
Ол мәңгінің көне елшісі,
Мәңгілікпен арамызға
Түсірмейік мәңгі жік!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тал түсте шырқаған торғай

  • 0
  • 0

Біздің жаққа бұлт аумай, жаңбыр жаумай құрғап тұр,
Күнде шығып күлән күн, көп бояуды ұрлап тұр.
Бір бозторғай төбеге қақырық түтер мезгілде
Боз көдеден биіктеп буынғандай жырлап тұр.

Толық

Диалог

  • 0
  • 0

Өмір мен Өлім ойда жоқ жерде жолыққан,
Әрине Өмір зәресі қалмай қорыққан.
Әрине Өлім миықтан күліп қағытқан:
– Қаққанда түспей кеттім деуші едің тобықтан.

Толық

Бөле

  • 0
  • 0

Кішкентайдан бірге өскен бөлем едің,
Көгендесім, тамырлас көгенегім.
Сенің орның бөлек қой, не дегенің,
Балалықты сағынсам себебі едің.

Толық

Қарап көріңіз