Өлең, жыр, ақындар

Қызбел

Табиғат, құпия әлі сырың жұртқа,
сұлулық сыйла әніме мұңымды ұқ та.
Келемін бас июмен талантыңа
ғашық боп ғұмыр бойы сұлулыққа.
Көміліп сен де талай мұнар-мұңға,
өлтірмей өнеріңді шыға алдың ба,
өмірлік өткелдерде сыналдың ба —
білмеймін,
Білетінім — бір ғажабың
көз тартып Қызбел тауы тұр алдымда.
Сағымға оранғанда, дала нұрлы,
керілген кеңдігі мен адамы үлгі.
Сұлулық сирек кезде
Қызбел тауы
талдырып бара жатыр жанарымды.
Қызықтап кезіп келем түзді ерінбей,
дөп басып бабалардың іздерін кей.
Даланың кеудесінде тау жотасы
шынында қынай буған қыз беліндей.
Басынан Қызбел таудың мұнар ұшып,
мөлтілдеп көк тасында тұнады шық.
Біресе жүдеу, жалғыз көрінеді —
Жанына енер ме едім сыр алысып...
Құздар жоқ жіберетін тіреп, демеп,
әлде ойда, әлде назбен тұр өкпелеп.
Аялап сұлулықты сезуге де
кез керек, сосын жота жүрек керек.



Пікірлер (2)

алия

Фариза апамнын олендерiнин.. баои керемет

Нурик

КЕРЕМЕТ!!!!! СӨЗ ЖОҚ АЙТАЙЫН ДЕСЕМ ТЕҢ КЕЛЕТІН.

Пікір қалдырыңыз

Мамыражай өмір жоқ өлеңімде

  • 0
  • 0

Мамыражай өмір жоқ өлеңімде,
бәрі бостай: өмір ме, өнерің бе.
Өлер бала молаға жүгірер деп,
ауады ылғи аңсарым көне күнге.

Толық

Сен менің жанарыма жас тұндырып

  • 0
  • 0

Сен менің жанарыма жас тұндырып,
өзгеге көңіл кілтін аштың күлігі.
Ошаққа отырғызып кетті мені
әне бір ұзын бойлы ақсұр жігіт.

Толық

Прометей

  • 0
  • 0

Ақ қардық беті — қара дақ —
көлеңкесі екен қыранның,
қапыда жанын жаралап,
таяу ма құздан құлар күн...

Толық

Қарап көріңіз