Өлең, жыр, ақындар

Түс

  • 02.09.2020
  • 0
  • 0
  • 594
Көк аршасын Тосынның
Көрем кейде түсімде.
Көкорай құм – жасыл құм,
Жүрем соның ішінде.
Сонау жылғы сар бала,
Құм ішінде қой бағам.
Елегзимін сәл ғана,
Есесіне ойланам...
Танауымды жарады
Көк аршаның иісі.
Әтірдейін бұрқырап
Тұрады бір құм іші.
Аспанда бұлт көк шұбар,
Айналамда – көк шынар.
Көзім алды – көк мұнар,
Көйлегім де көк шығар.
Дүние маған көк арша
Көк қабығын аршыған.
Көзімді ашып қалғанша,
Қасқыр шапты қойыма,
Басқа түк жоқ қамшыдан,
Сол түседі ойыма.
«Қап, қап енді не істеймін?»
Деп ернімді тістеймін.
Көк аршаның бір түбін
Сойыл ету іштей мұң,
Іштей мұңнан қиналам,
Қасқырдан да қорқамын.
Бар күшімді жинаған
Бір-ақ рет сарқамын.
Не жеңілем, не жеңем,
Тәуекел, күш тежемен.
Сындырмаймын аршаны
Кейін тартып кежегем.
Жо-жоқ, дүние көкпеңбек,
Көк аршамды сындырман.
Оянам ақ тер, көк тер боп
Түс дейтұғын құрғырдан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кіндік қан

  • 0
  • 0

Шыр етіп түсіп шарана
Шашалып барып жұтты ауа.
Түскендей сынап бағана
Сылқ ете түсті жүкті ана.

Толық

Махаббат бір дерт емес пе еді, қарағым

  • 0
  • 0

Махаббат бір дерт емес пе еді, қарағым?!
Өрті емес пе еді назырқану менен наланың?!
Енді ушықса емі болмас бұл ауру,
Аузын тырнап ала көрме жараның...

Толық

Ақ селеу

  • 0
  • 0

Әкем бе менің –
Қырық жыл қой баққан қазақ,
Құрық тимеген құр жылқы ойнатқан қазақ.
Серілеу ме еді, сал ма еді, салқылау ма еді,

Толық

Қарап көріңіз