Тайқазан жыры

Тайқазан түсті ғайыптан,
Несібе­нұрға байытқан.
Сүйінші сұра, бауырым,
Ертістен, Сырдан, Жайықтан,
Алатау, Алтай, Оралдан –
Басынан бұлты айыққан.
Мың жылда ғана бір келген,
Бақытты мұндай кім көрген?!
Сүйінші сұра Наурызда,
Бәйшешек атқан гүлдерден.
Бәйтерек, шырша, қарағай,
Қараған, бұта­бүргеннен.
Күлімдеп шыққан күндерден,
Мақпалдай мамық түндерден.
Аймаққа түгел барып қайт,
Аяғың жетіп үлгерген.
Сүйінші сұра, жасқанба,
Кәріден және жастан да.
Өкпелеп кеткен достан да,
Өшігіп жүрген қастан да.
Ортаға тіккен ордадан,
Қиырға қонған қостан да.
Жердегі барлық тіріден,
Құстардан сұра аспанда.
Томпайып жатқан өліден,
Тікейіп тұрған тастан да!
Тәңірім төксе несібе,
Төкпеймін жырды несіне!
Жеті қат көктен жіберген,
Шашайын шашу көшіне.
Астана төрін бетке алып,
Арқаның жеткен төсіне.
Жебеген барлық аруақты
Алғайсың, жұртым, есіңе!
Ғасырға кетер ғасырдан,
Алланың сыйын жасырман.
Киелі құтым – Тайқазан,
Құйылған жеті асылдан.
Жаратқан өзі жарылқап,
Қасиет­құнын асырған.
Қақпағы қайта жабылмас,
Қазаққа мәңгі ашылған!
Дәуренің жүрер, бауырым,
Басталды сенің дәуірің!
Шуағын шашты ырыстың,
Наурызың менен сәуірің.
Сұңқарың серпіп қанатын,
Тұлпарың жазар бауырын.
Алшаң да алшаң басады
Қазағың жердің сауырын!
Аңғарсаң сөздің сарынын,
Айнытпай сырын таныдың!
Кеудеңе қонса бір сәуле,
Несібе­нұрға жарыдың!
Әумин!!!

---