Өлең, жыр, ақындар

Анықтай алмас ешкім

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 626
Арсалаң, Сұлушоқы – жер төресі,
Өткізген балалықты өлкем осы.
Әрқашан өзіне ыстық көрінеді,
Арқардың ойнақтаған кер төбесі.
Арқаның аңсағанда сай­саласын,
Жылдарға алыс қалған ой саласың.
Бозторғай боз даласын ұмыта ма,
Төсінде жұмыртқасын шайқағасын?
Қалдырған қынасында қасқыр түгін,
Білуші ем таудың сырын, тастың тілін.
Қыдырып, қызық қуып жүруші едім,
Сүзілтіп сұлу қыздай ат кірпігін.
Өзекке өкініштен шоқ тамады,
Жастықтың жәрмеңкесі тоқтағалы.
Адасқан үйірінен асау көңіл,
Құлындай кісінейді ноқтадағы.
Ұяға балапандай бауыр басқан,
Бұл күнде алыстадық ауылдастан.
Жоқтыққа жомарттықпен жауап беріп,
Пейілдің қара суға балын қосқан.
Әркімге өз мекені – жер шоқтығы,
Анықтай алмас ешкім өлшеп мұны.
Жүрекке алып ұшқан ем таба алмай,
Өлерміз сағыныштан өлсек түбі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мұхтар мен Абыз

  • 0
  • 0

Ақ домбыра, еңіре, қара қобыз, күңірен,
Аш күзендей бүгілем, алдыңа кеп жүгінем.
Алтын сақам үйірген алшы тұрмай тігінен,
Тайқып барып тәйкесі, жатып қалды бүгінен.

Толық

Уа, Дариға

  • 0
  • 0

О, сұлулық, сені іздеумен шөлдегі,
Қаңсып қалды жүрегімнің шөлмегі.
Тілді сорған таңдайымды қайтемін,
Тамшы судан - шөлдегеннің өлмегі.

Толық

Сарыала қазым саңқылдап

  • 0
  • 0

Сарыала қазым саңқылдап,
Сайранда сазда салқындап,
Қуанышымның көл-көсір
Қазаны қайнар сарқылдап.

Толық

Қарап көріңіз