Өлең, жыр, ақындар

Мен – өртпін

  • 06.10.2020
  • 0
  • 0
  • 2481
Мен – өртпін. Күресе алмайсың.
Өртеуден жіп есе алмайсың.
Мендегі тегеурін - алапат,
Сен оған ілесе алмайсың.
Ойыннан өрт шықты, қарашы.
Ол өрттен дерт күшті, шамасы.
Мұң ғана жалғайтын секілді,
Мыңдаған шақырым арасын.
Сүйгізбе! Сүйгізсең, күйредің.
Өзім де күйрейтін күйдемін.
Мың атан түйені шөктірер
Мендегі бұл шердің ширегі...
Тілімді түсінгің келсе егер,
Сен өрт бол, мен емес жел сенер.
Лапылдап жанайық, басқалар
Несі бар, күйіктен өлсе өлер.
Жаныңа бір тал шоқ тастасам,
Тосылма, сені өртей бастасам.
Бұл дертті сөндіру қиын-ау
Өртімді өртіңмен баспасаң.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Керегі жоқ...

  • 0
  • 0

Керегі жоқ жарықтың да, шамның да,
Сен отырсың сол әдептен оза алмай...
Өлең оқып отырмын мен алдыңда,
Жанымды оқып отырсың сен көз алмай.

Толық

Көз ілмедім қатарынан жеті күн

  • 0
  • 0

Көз ілмедім қатарынан жеті күн,
Ұйықтата гөр бүгін мені, Түн-Ана!
Жердің барлық түгендедім жетімін,
Сізді сонда сағыну да күнә ма?

Толық

Мақсат емес мәңгілікке айналу

  • 0
  • 0

Мақсат емес мәңгілікке айналу,
Мені бірақ мәжбүр етті өлмеуге.
Мәңгілікке алып келді ойлану,
Оянғанды асықпаңдар жерлеуге.

Толық

Қарап көріңіз