Өлең, жыр, ақындар

Күздегі элегия

  • 11.10.2020
  • 0
  • 0
  • 1218
Қандай мұңды, қандай нәзік күз деген.
Бір керемет мұңға батам күзде мен.
Неге сонша сезімді боп жаралғам,
Шын бақытын өмір бойы іздеген.
Жалғастырып күнді түнім, түнді мұң.
Өлең ғана дем береді, шындығым.
Жұлдыздарды санап жүрген бала едім,
Киіз үйдің түріп тастап түндігін.
Сүйенетін жанды таппай, тірегін.
Аңсап кімді ауырады жүрегім?!
Е құдайым кешіре гөр пендеңді,
Өмір сынақ,
Сынап жүрсің білемін.
Сырлас таппай сырласатын, жүрегім.
Іштей тынып, мұңға батып жүремін.
Көңілімді жабырқатты жалғыздық,
Таба алмадым, бір емін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қорғанбек ағама

  • 0
  • 0

Сағым болып барады күн кешегі.
-Мініңді де түзейді сын- деседі.
Көкшедегі қайың мен қарағайдай,
Өнерің өлеңіңмен үндеседі.

Толық

Суреттегі сыр

  • 0
  • 0

Қураған тал, қаусап тұр егістегі.
Тар жол тайғақ жолдарың тегіс пе еді?!
Жапырағы шықпайды, гүл атпайды,
Әлде қашан таусылған жемістері.

Толық

Қара күзде

  • 0
  • 0

Қара күз, көкте тұман тұншығады.
Белгісіз енді қашан күн шығады.
Қара тал жапырағынан айырылып,
Жел тербеп, бір-біріне ұмсынады.

Толық

Қарап көріңіз