Қара шашты қарындас қара меңді

Қара шашты қарындас қара меңді,
Неткен ғажап жан едің марал өңді.
Әзағамның* жырлаған Меңтайы* ма-ең,
Күйін кешіп Ерболдың* барам енді.

Қарындасым, қарақат көзі мұңлы,
Достық сенің қайтемін сезіміңді.
Жақсы көрем дегенің көншітпейді,
Көргендейін өз ағаң, өз ініңді.

Қалам алып, хат жазған жақында ағаң,
Жауап тізген келмеді хатың маған.
Қара меңге құштарлық тарқар емес,
Меңтай неге қоймаған атыңды анаң?

Ауыр екен ғашықтық тиелсе мұң,
Үміт деген артса да иен сенім.
Қара меңге кетсе де ес, ең бастысы,
Ақ меңіңді - Ар дейтін сүйем сенің.

Сүйем тағы жаныңды мақтанымды,
Сүйем ессіз жұтына пәк тәніңді.
Қара меңді сүйемін жыр туғызып,
Ақын еткен тып-тыныш жатқан ұлды.

Қара шашты ғашығым, қара меңді,
Мендік болмай жазылмас жарам енді.
Ерініңмен балдайын, ерінімнен,
Қондырар-ең бір сүйсең маған емді.

О, Қара меңдім.

Әзаға – Ә. Нұршайықов
Меңтай, Ербол – Махаббат қызық мол жылдар
романындағы кейіпкерлер

---