Өлең, жыр, ақындар

Жапырақпен қоса жылап...

  • 11.11.2020
  • 0
  • 0
  • 806
Жапырақтың жанарынан жас тамды,
Нені сезді, неге жаны жасқанды?
Жарқыраған күн сәулесін сағынды-ау,
Пана тұтып келіп еді аспанды!..

Жасыл еді, жарқын еді реңі,
Үзілмеген үміті де гүл еді.
Суық ұрып, жел ұшырса қайтеді,
Тағдыр солай, солай өмір сүреді...

Үнсіз қарап тұрдым ұзақ қасында,
Көктем-өмір солады екен расында...
Жапырақпен қоса жылап аспан да,
Мұңын төкті жұрт көзінен жасырған...

Күн де батты... үміттерім көз ілді,
Көз алдымда боз жапырақ төзімді.
Аялайтын сәуле тілеп тәңірден,
Аяп тұрдым жапырақты, өзімді...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

БАР мен ЖОҚ

  • 0
  • 0

Тәкаппарсыған кеуденің іші-ай жылу жоқ,
Сезімге серттей тұрақты көңіл тұру жоқ.
Өшпестей болып көрінген сонау күндерде,
Ажырамастай сенісіп алып жүру жоқ.

Толық

Сенсіз

  • 0
  • 0

Несін мені мазалайсың, құлын жыр,
Жүрегімде онсыз дағы мұңым жүр.
Сенсіз өткен есебі жоқ күндердің
Көтерісіп кетсең етті жүгін бір.

Толық

Сәуле ғұмыр

  • 0
  • 0

Жазайық дейсің өлеңге айтып бар сырды,
Сағыныш, аңсау күн менен түнге жаншылды.
Ақ арман сағым жеткізбей қойды қуғанмен,
Сәйгүлік мініп бассам да талай қамшымды.

Толық

Қарап көріңіз