Өлең, жыр, ақындар

Шешеме хат

  • 16.11.2020
  • 0
  • 0
  • 1258
Қырда гүлім көктеді деп қуандың,
Жайқалтам деп шақырымнан су алдың.
Қас-қабағын бақтың желдің жаңбырдың.
Ол шөлдесе бірге қаңсып қуардың.

Гүлің ем ғой тым жайқалып өстім бе?
Сендей азап шекпеген- ау ешкім де.
Соншалықты ризамын анашым,
Сен болған соң мынау жалған бес күнге.

Қайсар болдың бор кеміп боп иленбей,
Сүймес ешкім ана ұрпағын сүйгендей.
Әке жоғын сездірмеуге тырыстың,
Жетім сөзі сыртта қалды үйге енбей.

Тоңса тәнім менмен бірге дір етіп,
Күлгенімді жүргенімді жыр етіп.
Балапанды аламын деп түлетіп,
Иен үйді қалдың тағы күзетіп.

Сан кешірген, сан тұрғызып жебеген,
Құдіретке теңемейін неге мен.
Төбемді бір көрсетуге зар қылып,
Кеттім алыс, қатігез ем недеген?!

Жүрегің- күн, тұлғаң болса дара шың,
Сені ешкімге теңемеймін анашым.
Ана біткен болу үшін бақытты,
Тәңір аман сақтай гөрші баласын!!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біздің тау

  • 0
  • 0

Өлең жырдан ажырамас бір елі,
Біздің мекен батырлар мен жыр елі.
Алтай таудың төбесінде жатқан қар,
Басқа қарға миығынан күледі.

Толық

Қара көлік

  • 0
  • 0

Беймезгілде қай сезімге еліттім,
Сыйластық пен қимастық бір деп ұқтым.
Елеңдеймін қара көлік зу етсе,
Түсі қара сіз мінетін көліктің.

Толық

Сен едің

  • 0
  • 0

Жанымды алғаш жылыттырған таңдандырып ай,күнді,
Күліп тұрып ұмыттырған қасірет пен қайғымды.
Көп дауыстың арасынан жалт қаратып өзіне,
Жетелеген жүзейік днп өмір деген айдынды.

Толық

Қарап көріңіз