Өлең, жыр, ақындар

Ғасырлардың архиві

  • 29.11.2020
  • 0
  • 0
  • 537
Төбең бұлт, төскейiңде қарлы қысың,
Армысың, дарқан далам, арлымысың!
Аталар қаламсыз-ақ қалай-қалай
Өзiңе жазып кеткен барлық iсiн?!
Не керек өлшеу үшiн безбен берiп.
Шешендер қамал соққан сөзден берiк.
Мен бәрiн оқып келем ұлылықтың,
Бәрiн де құрылықтың көзбен көрiп.
Жер-жаһан от-нажағай оранса да,
Батырды құшағына көр алса да,
Қайтпаған кек қалмапты құла дүзде,
Жебе жоқ атылмаған қорамсада.
Атаның ақ батасын ұраншы алған,
Сол күндер бiр биiктей мұнар шалған.
Көзiме елестейдi сол мұнардан
Боз атты бозбалалар қыран салған.
Сарыарқа сол сағымға аймалатқан
Алатау асқақ қарап, ойға батқан...
Аталар желмаямен Мысыр барып,
Тұлпармен Түркiстанда тойға шапқан.
Аталар аңқаулығын бiлiп те өткен,
Құдайдың қаһарынан бұғып та өткен.
Сондықтан бар ғылымды жиып алып,
Астына Отырардың тығып кеткен.
Салсын деп сол жұмбаққа бар ми күшiн,
Бiздерге қалдырыпты әрқилы сын.
Ақ далам – академиясы бабалардың,
Қаншама ғасырдың да архивiсiң.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Хат

  • 0
  • 0

Қыздар, сұлу болмасаң,
Қарамас та едiм мен.
Сендер бiр хат жолдасаң,
Жазбайсыңдар тегіннен.

Толық

Қазақстан

  • 0
  • 0

Оңайлықпен келмеген мынау өмiр,
Талай-талай жығылған құлан – ерің.
Дауылпаздар дауысы саңқылдамай,
Қиянаттан мерт болған Құлагерiм.

Толық

Көлдегi түнгi сурет

  • 0
  • 0

Жүрегiңдi сырға бөлеп, нұрға орап,
Айлы түнге тұрсақ егер бiр қарап,
Ақ айдынға көк аспанның өзiнен
Ақ сәулелер түсiп жатыр сырғанап.

Толық

Қарап көріңіз